Polswissart

Tadeusz Dobrowolski, postać wyjątkowa dla polskiej historii sztuki, człowiek o wszechstronnych zainteresowaniach: studiował malarstwo na ASP w Krakowie, w pracowni Józefa Mehoffera (w czasie studiów za swoje obrazy otrzymał kilka razy nagrody doroczne). Ukończył historię sztuki i archeologię klasyczną w Uniwersytecie Jagiellońskim. W wieku 24 lat uzyskał tytuł doktora filozofii. W okresie międzywojennym piastował m.in. funkcje: dyrektora Muzeum Miejskiego w Bydgoszczy, pierwszego dyrektora Muzeum Śląskiego oraz profesora w Katedrze Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 30-tych odbył podróże naukowe do Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Jugosławii, Holandii, Niemiec, Węgier i Włoch. W czasie II wojny aresztowany i więziony w Krakowie, we Wrocławiu i obozie w Sachsenhausen. Po wojnie był m.in. dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie. Autor licznych publikacji, wśród nich: Historia sztuki polskiej w zarysie (1965, 3 tomy, redaktor), Rzeźba neoklasyczna i romantyczna w Polsce (1974) oraz najbardziej znane, wyróżnione Nagrodą Państwową II stopnia: Nowoczesne malarstwo polskie (1764-1939) (1957-1964: 3 tomy). Prezentowana dwustronna praca Tadeusza Dobrowolskiego jest niezwykłą rzadkością na polskim rynku sztuki.