9. Wlastimil Hofman - Anioły

  • Poprzedni

    Poprzednia praca

    Teodor Axentowicz
    - STAROŚĆ I MŁODOŚĆ,

  • Następny

    Następna praca

    Jan Stanisławski
    - Pejzaż,

wszystkie obiekty

Opis obiektu

Przeważał więc w twórczości artysty symbolizm i temat religijny, przy czym obydwa te rodzaje
malarskie były interpretowane w duchu ludowym, za pomocą wiejskich, to idealizowanych, to prawie
naturalistycznych postaci i wiejskich akcesoriów. (…) Symbolika Malczewskiego dostarczała mu
skrzydlatych aniołów i koźlonogich fauników, gotyckie malarstwo cechowe pierwszoplanowych
zielnikowych roślin, szkoła Stanisławskiego różnych motywów pejzażowych. Obrazy te były realizowane
przy użyciu szerokiej często smugi barwnej i giętkiej, lecz nie akcentowanej specjalnie linii, z biegłością
zastanawiającą u młodego artysty. Kolorystycznie odważne, uwzględniały w karnacjach figur alokalne
tony, zielenie, fiolety, czerwienie itp. Pomimo skrzyżowania się w sztuce Hofmana wielu różnorakich
wpływów twórczość jego nie sprawia wrażenia ani biernej, ani eklektycznej, zapewne dlatego, że
posiada własny charakter formalny, jednoczący różne elementy obrazu w harmonijne całości. Istotną
cechą tych obrazów była jeszcze ich elegijność, romantyczna, melancholijna poetyczność i sielskość.


cyt. za: Dobrowolski T., Malarstwo polskie ostatnich dwustu lat, Wrocław 1989, s. 271.

Biogram artysty

Wlastimil Hofman urodził się w rodzinie polsko-czeskiej. We wczesnym dzieciństwie Hofmanowie przenieśli się do Krakowa, gdzie w latach 1895-1899 młody Wlastimil studiował w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Bardzo dużo podróżował, m.in. do Wiednia, Paryża i rodzinnej Pragi. W latach 20. powrócił do Krakowa. Założył pracownię przy ul. Spadzistej, wiele malował i wystawiał. Po wybuchu II wojny uciekł do czeskiego Kwasilowa na Wołyniu, a następnie udał się w podróż do Moskwy i Stambuły by ostatecznie na kilka lat osiąść w Jerozolimie. W 1947 roku przeprowadził się do Szklarskiej Poręby, do drewnianego domku zwanego odtąd „Wlastimilówką”, gdzie pozostawał do swojej śmierci w 1970 roku.

Kunszt artystyczny Hofmana ceniony był nie tylko w kraju, ale i poza jego granicami. W roku 1907 roku jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka Wienner Secession Galerie, a w 1921 roku został drugim (po Oldze Boznańskiej) polskim członkiem Societe Nationale de Beaux Arts w Paryżu. Jest uznawany za kontynuatora wyznaczonej przez Malczewskiego linii malarstwa symbolicznego, zarówno w zakresie podejmowanych motywów ikonograficznych, jak i stosowanej stylistyki oraz kompozycyjnych rozwiązań. Znamienny dla symbolistycznego nurtu pierwiastek baśniowy i mistyczny łączy się w malarstwie Hofmana z młodopolską fascynacją życiem wsi i społeczności chłopskiej. W twórczości artysty dominują przedstawienia lirycznych Madonn, młodych chłopek i dzieci, włóczęgów, uskrzydlonych aniołów i grających na fujarkach faunów. Silny pierwiastek religijny i baśniowy sprawiają, że świat realny miesza się ze światem fantastycznym. 

Zgodnie z nurtem symbolicznym Hofman często podejmował również motyw starości i młodości oraz temat życia jako wędrówki, którą rozpoczynamy w momencie narodzin. Do jednych z najbardziej ulubionych bohaterów malarstwa Hofmana należały dzieci, które w warstwie symbolicznej i alegorycznej często przedstawiał pod postacią aniołów, odwołując się w ten sposób do cnót niewinności i czystości. Obecność dzieci na płótnach artysty interpretowana jest również jako nawiązanie do szczęśliwości lat dziecinnych. Niewątpliwie jednak przedstawienia te nacechowane są silnym pierwiastkiem symbolicznym i nie brak w nich melancholii i zadumy. Tadeusz Dobrowolski, pisząc o korzeniach sztuki Hofmana wyraźnie wskazuje na tradycję i atmosferę, jaka panowała w Polsce końca XIX i początku XX wieku. Rozpoczynający wówczas karierę Hofman kształtował się pod wpływem burzliwych czasów. Jak podkreśla Dobrowolski Hofman należał do pomatejkowskiego pokolenia artystów, którzy negowali historyzm w malarstwie i szukali dla siebie nowych ścieżek rozwoju twórczego. Hofman odnalazł się w symbolizmie, w tej swoistej odmianie antropocentryzmu początku XX wieku, który na piedestał wyniósł duszę człowieka. Zatem, podobnie jak w sztuce Wojtkiewicza, Malczewskiego, czy innych przedstawicieli symbolizmu polskiego, w twórczości Hofmana ogromną rolę odgrywały tematy obrazu, niosące z sobą konkretne, często głębokie treści. Jednak warstwa symboliczna nigdy nie przesłoniła całkowicie fascynacji Hofmana rzeczywistością. Jak pisze Dobrowolski nośnikami symbolicznych treści „byli jednak zwykli ludzie, idealizowani chyba wyjątkowo”„(…) symbolizm Hofmana jest bardzo ziemski, chciało by się rzec chtoniczny, odarty z brutalności, liryczny”. Malarstwo Hofmana pozostaje twórczością ciągle zaskakującą przez mnogość interpretacji, a niesione przez nią treści alegoryczne i symboliczne rodzą potrzebę pogłębiania studiów nad spuścizną artysty.

Nr katalogowy: 9

Wlastimil Hofman (1881 - 1970)
Anioły, 1923


olej, płyta / 63 x 103,5 cm
sygn. p.d.: Wlastimil Hofman 1923


Cena wywoławcza:
60 000 zł
13 364 EUR
14 219 USD

Estymacja:
70 000 - 90 000 zł ●
15 591 - 20 045 EUR
16 588 - 21 328 USD

Cena sprzedaży:
64 000 zł*
14 254 EUR
15 166 USD

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI
14 GRUDNIA 2016

14 grudnia, 2016 r. godz. 19.00
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

Wystawa przedaukcyjna:
24 listopada - 14 grudnia 2016 r.
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

Kontakt w sprawie obiektów:

galeria@polswissart.pl
tel.: +48 (22) 628 13 67

ZLECENIE LICYTACJI

Zapytaj o obiekt   

Newsletter

Zapisując się na newsletter Domu Aukcyjnego Polswiss Art otrzymujesz: