68. Stanisław Fijałkowski - 25.XII.73

  • Poprzedni

    Poprzednia praca

    Stanisław Fijałkowski
    - 2.XII.64, 1964

  • Następny

    Następna praca

    Stanisław Fijałkowski
    - ŻÓŁTY PEJZAŻ, 1996

wszystkie obiekty

Opis obiektu

Prezentowana praca należy do kręgu najbardziej cenionych prac Stanisława Fijałkowskiego. Powstała w 1973 roku jest kwintesencją twórczych poszukiwań artysty. Konsekwentne zaangażowanie artysty w problematykę abstrakcji geometrycznej połączonej z szeroko rozumianym symbolem znajduje w niej swoje cudowne ucieleśnienie w pełnym wymiarze. Kompozycja pracy sugeruje ujęcie pejzażowe, przestrzenne. Malowana bardzo delikatnymi pociągnięciami pędzla, złożona z elementów, które często powtarzają się w pracach artysty buduje oddzielną opowieść, którą każdy odbiorca składa sam i sam interpretuje, jak utwór poetycki. Utrzymana w stonowanej słonecznej tonacji z mocniejszymi elementami granatu i niuansów niebieskości jest majstersztykiem formy i koloru. Jest również sednem malarstwa metaforycznego, tak nielicznie w zasadzie reprezentowanego w sztuce polskiej. Wszystkie te cechy te składają się na niezwykłe, intrygujące, autonomiczne zjawisko artystyczne i sprawiają, że prezentowana praca należy do kanonu polskiej sztuki współczesnej.

Proweniencja

kolekcja prywatna, Warszawa, od lat 90-tych XX w.
kolekcja prywatna Polska
sprzedaż w Gallery Karstadt, Berlin lata 70-te XX w.
własność artysty

Wystawiany

Wystawa jubileuszowa, Galeria Willa, Łódź, 1997

Wystawa indywidulana Stanisław Fijałkowski, Galeria 72, Chełm, 1976

Wystawa indywidulana Stanisław Fijałkowski, Galeria Zapiecek, 1976

Wystawa indywidulana Stanisław Fijałkowski Galeria Elizabeth Henning, Hamburg, 1974

Wystawa indywidulana Stanisław Fijałkowski Galerie Prisma I, Sztokholm, 1974

Reprodukowany

Kluszczyński R., Od Michałowskiego do Fangora. Nowoczesne malarstwo polskie, Wydawnictw WBC, Kraków, 2016, s. 423.

Biogram artysty

Nieliczni tylko z szacunkiem pochylą się nad tajemnicą zawartą w uduchowionym przez nas przedmiocie, jakim jest odpowiednio pomalowane płótno. Przyłączmy się do nich, nie zachwycajmy się tak bardzo sobą i odwróciwszy głowę od rynkowego zgiełku wejdźmy w sferę błogosławionej ciszy, uciszmy się!

– Stanisław Fijałkowski („Wokół ramy”, z dn. 1 kwietnia 2007.)

 

Stanisław Fijałkowski był jednym z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych. W 2002 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, z którą był związany od czasów studenckich, przez profesurę aż do przejścia na emeryturę. W latach 1946-1951 rozpoczął studia w  nowo otwartej  łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie jego profesorami byli: Władysław Strzemiński, Stefan Wegner i Ludwik Tyrowicz.  Na postawę artystyczną Fijałkowskiego oraz jego stosunek do sztuki wielki wpływ wywarł kontakt ze Strzemińskim, w którego pracowni w późniejszym czasie rozpoczął Fijałkowski swoją pedagogiczną karierę, w latach 1947- 1993 był wykładowcą łódzkiej uczelni. Artysta reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1989 uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa. Uzyskał też wiele nagród krajowych i międzynarodowych na licznych wystawach, m.in. na Biennale Grafiki w Krakowie (1968 i 1970), na wystawie Bianco e Nero w Lugano (1972), na Biennale Grafiki w Lublanie (1977), na Triennale „Graphica Creativa” w Jyväskylä (1978), na Biennale Grafiki we Frechen (1978), na Biennale Grafiki Europejskiej w Heidelbergu (1979), na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1986), Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie XYLONU w Winterthur (1994).

Do dziś dnia Stanisław Fijałkowski uważany jest za niezastąpionego świadka trudnej powojennej historii polskiej awangardy. I choć nie kontynuuje dosłownie myśli swego mistrza to realizuje propagowaną przez Strzemińskiego  powinność odpowiedzialności roli malarza. Jako teoretyk sztuki dokonał polskich przekładów fundamentalnych tekstów ojców światowej awangardy - Wasyla Kandyńskiego „O duchowości w sztuce” i „Punkt i linia a płaszczyzna” oraz Kazimierza Malewicza „Świat bezprzedmiotowy”. Początkowe twórcze poszukiwania Fijałkowskiego sytuują go w orbicie postimpresjonizmu i lirycznego surrealizmu, choć nie obcy był mu również kubizm, a następnie informel. Tradycja łódzkiej szkoły, wpływ mistrza i profesora Strzemińskiego oraz fascynacja twórczością pionierów światowej awangardy sprawiły, że jego kolejne dzieła określane były mianem „wyrafinowanego i poetyckiego surrealizmu” lub „bezforemnej i geometrycznej abstrakcji ”. Artysta posługuje się stonowaną gamą kolorystyczną i z pozoru niedbałymi figurami i formami – kołami, elipsami i liniami.  

Fijałkowski odegrał znaczącą rolę w gronie pedagogicznym, które kształtowało oblicze łódzkiej Szkoły (dzisiejszej ASP). Był m.in. świadkiem usunięcia z PWSSP prof. Władysława Strzemińskiego, a wiele lat później – nadania tej uczelni imienia autora Teorii widzenia. Po latach podsumował ten czas: „Do uczelni zostałem zaangażowany jeszcze podczas studiów i przepracowałem w niej prawie pół wieku, starając się pozostać wierny memu powołaniu artysty. Szkołę traktowałem jako źródło duchowości określonego środowiska, na które składają się artyści w nim tworzący, pedagodzy uczelni, a przede wszystkim studiująca młodzież. Jedynym sensem tworzenia szkół artystycznych jest danie młodzieży szans rozwoju duchowego, a w czasach politycznego ucisku- ocalenia jej niezależności i wiary w możliwość przeniesienia prawdziwych wartości w lepszą przyszłość. (…) Źródłem dumy uczelni nie są zatrudnieni w niej pracownicy, lecz jej absolwenci to oni są prawdziwym jej dorobkiem.” Twórczości Stanisława Fijałkowskiego poświęcona została wystawa retrospektywna w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Narodowym we Wrocławiu oraz w Narodowej Galerii Sztuki "Zachęta" w Warszawie (2003). W marcu 2018 roku w Spectra Art Space w Warszawie miało miejsce otwarcie wielkiej wystawy artysty zorganizowanej przez Fundację Rodziny Staraków, która wpisując się w obchody jubileuszu „100-lecia Awangardy w Polsce” oddała profesorowi Fijałkowskiemu należne mu miejsce w historii polskiej sztuki powojennej.  

Nr katalogowy: 68

Stanisław Fijałkowski (1922 - 2020)
25.XII.73, 1973


olej, płótno / 100 x 81 cm
sygn. na blejtramie: 25.XII.73 /FIJAŁKOWSKI oznaczony na odwrocie numerem inwentarzowym MNG/SW/455/MR.D oraz słabo czytelną pieczęcią na odwrocie nalepka Gallery Karstadt Haus


Cena wywoławcza:
150 000 zł
35 129 EUR
41 900 USD

Estymacja:
180 000 - 220 000 zł ●
42 155 - 51 523 EUR
50 280 - 61 453 USD

Cena sprzedaży:
170 000 zł
39 813 EUR
47 487 USD

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 10 PAŹDZIERNIKA 2017

10 października, 2017 r. godz. 19.00
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

Wystawa przedaukcyjna:
15 września - 10 października 2017 r.
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

Kontakt w sprawie obiektów:

galeria@polswissart.pl
tel.: +48 (22) 628 13 67

ZLECENIE LICYTACJI

Zapytaj o obiekt   

Newsletter

Zapisując się na newsletter Domu Aukcyjnego Polswiss Art otrzymujesz: