Prezentowany obraz jest autorską repliką znacznie większego dzieła zatytułowanego „Dziewczyna w kąpieli”, znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, zakupionego bezpośrednio od artysty. Kompozycja wpisuje się w cykl orientalnych aktów Szyndlera – takich jak „Hurysa”, „Odaliska”, „Turczynka” czy „Niewolnica” – ukazujących idealizowane piękności Wschodu w intymnych, zmysłowych scenach. Na tle ciemnego wnętrza łaźni artysta przedstawił nagą, młodą kobietę odwróconą tyłem, stojącą na bogato zdobionym kobiercu. Delikatnie pochylona, przytrzymuje rękami złocisty, półprzezroczysty szal, który spływa miękko po jej biodrach i udach. Włosy dziewczyny, zaczesane do góry i związane czerwoną wstążką, podkreślają smukłość szyi i finezyjny rysunek pleców. Jej jasna, niemal alabastrowa karnacja kontrastuje z ciemnym tłem i migotliwym połyskiem złotego materiału. W tle ledwie majaczy arkadowa wnęka – po lewej stronie z tryskającą fontanną, po prawej z metalową misą kąpielową. Na dywanie, u stóp dziewczyny, artysta umieścił porzucone bransolety – znak kobiecej próżności, ale też symbol utraconej niewinności. Krytycy zachwycali się kompozycją pisząc, że Szyndler „namalował prześlicznie obnażoną postać dziewczęcia. Zdaje się krwią na płótnie pulsować to miękkie, białe, młodziutkie ciało, tylko trochę okryte przejrzystą gazą jedwabną. P. Szyndler rozwinął tu niezwykły powab i miękkość udatnie” (M. K., Malarstwo polskie, „Prawda”, 3, 1883, nr 4, s. 44). Oferowana praca Szyndlera należy do serii kilku mniejszych wariantów o zbliżonej tematyce i kompozycji. W jednym z nich młoda kobieta pojawia się w towarzystwie władcy haremu i eunucha (Dramat w seraju), w innym – z pojedynczym mężczyzną (Kobieta w kąpieli), a w trzecim – w scenerii z tryskającą fontanną (Dziewica w kąpieli). W każdym z tych ujęć artysta łączy akademicką perfekcję warsztatu z egzotyczną zmysłowością, typową dla malarstwa orientalistycznego drugiej połowy XIX wieku. Prezentowany kameralny, subtelny wariant „Dziewczyny w kąpieli” zachwyca wyważonym erotyzmem i doskonałym malarskim opracowaniem aktu. Szyndler – wierny tradycji akademickiej, a zarazem wrażliwy na atmosferę i światło – osiąga tu mistrzowski efekt klasy i elegancji, czyniąc z tego przedstawienia jedno z najbardziej wyrafinowanych studiów kobiecego ciała w jego dorobku.
