Kasper Pochwalski pochodził z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach malarskich. W latach 1918-22 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera. Od początku artystycznej drogi uchodził za swoisty fenomen przez wzgląd na wyjątkowe uzdolnienia i szybkie tempo rozwoju. Bardzo wcześnie ukształtował Pochwalski swój własny styl należący do najlepszych tradycji polskiego modernizmu. Po krótkim okresie spędzonym w Paryżu powrócił do kraju gdzie zaangażował się czynnie w życie środowiska artystycznego uczestnicząc w licznych wystawach. Twórczość Pochwalskiego to przede wszystkim liczne portrety utrzymane w młodopolskim klimacie, o doskonałej kolorystyce, charakteryzujące się analizą psychologiczną modela. Artysta malował też sceny symboliczne, martwe natury i akty oraz powstające w plenerze pejzaże. Pomimo ewolucji jaką przeżyła sztuka w okresie powojennym Kasper Pochwalski pozostał do końca wierny tradycyjnemu malarstwu.