(…) Niemal wyłącznym tematem dzieł Kazimierza Wasilkowskiego jest kobieta, pojmowana jako „spiritus movens” wszystkich spraw i uczuć ludzkich, w niej skupiają się anielskie i szatańskie moce, piękno i ohyda życia, zbrodnia i cnota. (…) Na tle tej zgrabnej dekoracji, złożonej z wód, łąk, lasów, pól, w oświetleniu, zastosowaniem do potrzeb tematu, pozują się kształty kobiece w postacie kapryśnic, kapłanek, nimf, bachantek, niewinnych dziewczątek lub dam wykwintnych w portretach. Portret kobiecy był bowiem specjalnością K. Wasilkowskiego (…)”
cyt. za: Bunkiewicz W., Wystawa Wasilkowskich, w: Kurier Warszawski, 1935, nr 288, s. 19-20.
Leśna nimfa ze świerszczem i cytrą doskonale wpisuje się w dorobek artystyczny Wasilkowskiego, stanowiąc znakomity przykład jego biegłości malarskiej, elegancji w ukazywaniu kobiecego ciała i zdolności w budowaniu poetyckiego nastroju i tajemniczości. Wyraźną inspiracją do powstania dzieła była twórczość prerafaelitów.
