Wystawa pośmiertna Zdzisława Jasińskiego (1863 – 1932), Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, 21.04.1934 – 24.05.1934.

Kędzierski A., Zdzisław Jasiński 1863-1932, Warszawa 1934, s. 16.

Na rodzimym rynku dzieł sztuki prace Zdzisława Jasińskiego są absolutna rzadkością, szczególnie o takim charakterze, jak prezentowany. W 2012 roku na rynku kolekcjonerskim wystawiany był sławny przytaczany wyżej obraz Chora matka, który mógłby stanowić materiał porównaczy pod względem klasy artystycznej. Podobnie jak tamten, obraz Kobiety ma charakter uczuciowo-realistyczny. Takiego określenia używa Apoloniusz Kędzierski we wstępie do swojej pracy o Zdzisławie Jasińskim z 1934 roku. Niesie ze sobą przesłanie „wiecznotrwałych wartości”, ale również ogromną miłosć do dekoracyjności, w tym pierwotnym, najbardziej nieprzetworzonym znaczeniu, do „kompozycji zwartej, opartej na świetnie i głeboko odczutych harmonjach”.

„Był to artysta, który mniej uznania znajdywał w Polsce, niż na szerokim świecie – zapewne dlatego,
że jego nadzwyczaj szlachetna postawa wobec świata utrudniała mu wchodzenie na drogi taniej sławy.”

Kędzierski A., Zdzisław Jasiński 1863-1932, Warszawa, 1934.

Zdzisław Jasiński pochodził z rodziny uzdolnionej artystycznie. Jego ojciec prowadził pracownię dekoratorską, a brat był rzeźbiarzem. Studiował pod kierunkiem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Studiował równiez w krakowskiej SSP pod kierunkiem mi.in Floriana Cynka i Feliksa Szynalewskiego, odwiedzając również niejednokrotnie pracownię Jana Matejki. Kształcił się także w Monachium pod kierunkiem m.in. Aleksandra Wagnera, gdzie w 1889 roku na wystawie akademickiej otrzymał srebrny medal za najbardziej znany swój obraz Chora matka. Ponownie ten sam obraz został nagrodzony na międzynarodowej wystawie w Berlinie w 1890 roku, tym razem złotym medalem. Obrazy Zdzisława Jasińskiego kilkakrotnie w tym okresie wyróżniano różnego rodzaju nagrodami, m.in w warszawskiej Zachęcie, na wystawie światowej w Chicago oraz w San Francisco i Los Angeles. Artysta wrócił do kraju w 1893 roku. Początkowo osiadł w Warszawie, przejściowo mieszkał w swoim majątku koło Garwolina, potem w zaprojektowanej przez siebie willi „Świt” w Konstancinie.

Należy podkreślić, że Zdzisław Jasiński, o czym się rzadko dzis pamięta, należał do grupy artystów polskich, którzy w Monachium stworzyli sławną „polnische Schule” – szkołę monachijską. Kilkakrotnie podróżował do Paryża, Rzymu i Wenecji, głównie w celu uzupełnienia swojej wiedzy technicznej i artystycznej. Twórczość jego wyrosła w duchu akademickim, miała charakter na wskroś tradycyjny. Ważną rolę w jego twórczosci odgrywały motywy ludowe, ale znany jest przede wszystkim ze scen pejzażowych, portretów, w poźniejszym okresie również ze scen symbolicznych i alegorycznych o ogromnej wartości artystycznej i dekoratorskiej. Postać artysty znamy też z malowideł w Filharmonii Warszawskiej, polichromii w katedrze we Włocławku i kolegiacie w Kaliszu, malowideł w carskim pałacuw Białowieży i pałacach Petersburga oraz Moskwy.