kolekcja prywatna, Warszawa

Twórczość Romana Opałki utrzymana była w nurcie konceptualizmu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Do końca lat 50-tych podejmował indywidualne próby w zakresie rysunku i malarstwa realistycznego. Porzucił je na przełomie lat 50-tych i 60-tych na rzecz malarstwa materii. U początku twórczej drogi zasłynął wielkim dziełem, Opisanie świata, nawiązującego do motywów biblijnych. W 1965 roku artysta rozpoczął swój program OPALKA 1965/1 – ? czyli dokument przemijania, rejestrowany w trzech zapisach: malarskim, fonograficznym i fotograficznym Dzięki temu artystycznemu przedsięwzięciu stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów na świecie. Na przełomie lat 50. i 60. zainteresowało go – podobnie jak wielu innych twórców, malarstwo materii. Był to okres, w którym realizacje Opałki charakteryzowało poszukiwanie własnego języka, doświadczeń i eksperymentów. O takim okresie „dojrzewania” artystycznego świadczy fakt, że na pierwszą indywidualną wystawę Opałka zdecydował się dopiero w 1966 roku. W okresie poszukiwań powstały m.in. wyraziste monochromatyczne kompozycje o pobrużdżonej fakturze, oznaczone kolejnymi numerami greckimi. Do tego cyklu należy prezentowana praca namalowana w 1964 roku.

Roman Opałka urodził się w 1931 roku w Abbeville-Saint Lucien we Francji. W 1935 roku jego rodzina wróciła do Polski. W okresie II wojny światowej przebywał z rodziną w Niemczech. Z chwilą zakończenia działań wojennych powrócił do Francji, a w roku 1946 został repatriowany do Polski. Powtórnie wyjechał z kraju w roku 1977 i zamieszkał we Francji. Studia odbywał w łódzkiej PWSSP (obecnie ASP) w latach 1949-1950 i w warszawskiej ASP w ciągu następnych sześciu lat. Równolegle prowadził również indywidualne próby w zakresie rysunku i malarstwa realistycznego (kontynuowane do roku 1958). Na przełomie lat 50. i 60. zainteresowało go – podobnie jak wielu innych twórców – malarstwo materii. Jednocześnie tworzył liczne prace w dziedzinie projektowania graficznego: plakaty, pocztówki, okładki książkowe, ilustracje, medale, a także grafiki warsztatowe. Właśnie w tej dziedzinie zdobywał pierwsze krajowe i zagraniczne nagrody m.in.: Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Bradford w 1968 i Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie w 1969. Od 1965 roku powstaje jego najważniejszy cykl pt. „Opałka 1965 /1 – ∞”, jeden z najdonioślejszych przejawów nurtu konceptualnego w malarstwie XX wieku. Tak zwane „obrazy liczone” przyniosły artyście uznanie krytyki i kolekcjonerów na całym świecie. Dwukrotnie brał udział w Biennale Sao Paulo w 1969 i 1977 roku, w 1995 roku wystawiał w pawilonie Polonia na Biennale w Wenecji (bał udział w tym najważniejszym przeglądzie sztuki jeszcze kilkakrotnie w ramach programowych wystaw zbiorowych). W 1977 roku jego dzieła zaprezentowane zostały na Documenta w Kassel. Roman Opałka jest najbardziej znanym i najwyżej cenionym polskim malarzem współczesnym, jego prace znajdują się w najważniejszych kolekcjach sztuki na świecie, a ich ceny osiągają rekordowe notowania. Na międzynarodowym rynku pojawiają się sporadycznie co kilka lat, najczęściej poszczególne „obrazy liczone” lub „Kartki z podróży”, niezwykle rzadko można jednak spotkać prace z okresu wcześniejszego, sprzed projektu „Opałka 1965 /1 – ∞”, a są one ważnym uzupełnieniem i wprowadzeniem do tego głównego dzieła. Jego prace należą do kolekcji najważniejszych galerii świata, paryskiego Centrum Pompidou, Museum of Modern Art i Guggenheim Museum w Nowym Jorku czy Artsonje Museum w Seulu.