Wiele jest podobieństw między lalkami, maskami i kostiumami teatralnymi autorstwa artysty a postaciami i przedmiotami przezeń malowanymi. Dominują w twórczości Mikulskiego dziewczyny o dużych i okrągłych piersiach, postaci kotów, ptaków, bajkowy, surrealistyczny świat. Artysta nie odrzucił nigdy bliskiej jego epoce geometryzacji – jest to zatem świat nie tylko fantastyczny ale też uporządkowany. Obrazy często dzieli linia, pionowa bądź pozioma, budująca przestrzeń. Postaci, niczym teatralni aktorzy, oddane są z profi lu lub frontalnie, wynurzając się z planowo budowanej przestrzeni. Przedmioty, zwierzęta malowane zgodnie z naturą są jednak odrealnione, ich sens jest tajemniczy. Rzeczywistość traktowana jest przez Mikulskiego umownie a to co najbardziej urzeka w jego malarstwie to intymność budowanych niczym ze snu, dekoracyjnych scen. Nie inaczej postępuje w prezentowanej pracy. Zasłona to praca dojrzała stylowo, w pełni oddająca kwintesencję surrealistycznego malarstwa Mikulskiego. Prawie pełnopostaciowy akt, spowity liśćmi tajemniczo zakrywa woal z kaskady kolorowych kół. Tę nieśmiałość i zawarte w obrazie niedopowiedzenie Mikulski wyraźnie kontrastuje śmiałym spojrzeniem modelki patrzącej wprost na nas. Bez zwątpienia jest to jeden z najbardziej znamiennych dla artysty obrazów. Prezentowany obraz Zasłona wystawiany był przez Kazimierza Mikulskiego na 10-tym Biennale w Sao Paulo w 1969r. Ekspozycja Mikulskiego liczyła wówczas 12 obrazów, które eksponowane były w Sali Geral. W tym samym czasie swoje prace na Biennale wystawiali: Stanisław Fijałkowski, Ryszard Winiarski oraz Roman Opałka. Zasłona należy do obrazów Kazimierza Mikulskiego będącymi najbardziej wyznacznikowymi i cennymi w dorobku artysty. Stanowi również na rynku prawdziwą rzadkość, ponieważ prac tego artysty z lat 60-tych, jest niezwykle mało. Obraz wyróżnia się niezwykle nasyconą barwą i wysublimowanymi niuansami kolorystycznymi, charakterystycznymi dla wczesnego, ale i najbardziej dojrzałego i cenionego okresu twórczego artysty.
