Andrzej Jerzy Mniszech – malarz i kolekcjoner, syn Karola Filipa hr. Mniszcha i Eleonory z hr. Cetnerów, brat Jerzego, malarza amatora. Z racji arystokratycznego pochodzenia i dużego majątku malarstwem zajmował się z pasji, niezarobkowo. W 1846 odziedziczył Wiśniowiec i część zgromadzonych tam zbiorów, m.in. pokaźną kolekcję portretów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, z którym ród Mniszchów był blisko spokrewniony. W 1854 hr. Andrzej Mniszech sprzedał majątek i wraz z żoną i synem Leonem wyemigrował do Paryża. Tam obracał się głównie w kręgach arystokracji polskiej oraz artystów i właśnie ich portrety najczęściej malował, darując je zwykle swoim modelom w prezencie. Jeszcze w Wiśniowcu zaczął pobierać pierwsze lekcje rysunku i malarstwa. Naukę kontynuował następnie we Francji u Leona Cognieta i Jeana Gigoux. Znany jest przede wszystkim z realistycznego malarstwa portretowego naznaczonego doskonałym warsztatem i świetną charakterystyką modela. Inspirację czerpał Mniszech przede wszystkim od mistrzów holenderskich i flamandzkich. Jego bogata kolekcja, częściowo przekazana synowi, została rozprzedana na paryskich aukcjach w 1902 i 1910 roku. Obrazy artysty są rozproszone, ich „prywatny“ charakter sprawia, że w większości pozostały w rodzinnych zbiorach portretowanych osób. Stosunkowo niewielka ich liczba znajduje się też w polskich muzeach, m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu.
