W 1923 r. Hayden podpisał kontrakt z Leopoldem Zborowskim – marszandem. Od tamtej pory jego prace zaczęły wyróżniać się bogatymi, kontrastowymi tonami. Zaczął wtedy malować portrety oraz nostalgiczne pejzaże. Oferowany obraz, powstał w tym okresie twórczości i należy do grupy najpiękniejszych lirycznych portretów artysty. Wyraźne są w nim wpływy neo-klasycystycznych tendencji rozpowszechniających się w sztuce europejskiej w latach 20. W tej znakomicie zrównoważonej kompozycyjnie i kolorystycznie pracy uderza młodzieńcze piękno modelki i mistrzowskie oddanie jej karnacji; bryłę wydobywa tu subtelny modelunek światłocieniowy.

Urodził się 24 grudnia 1883 w Warszawie. Początkowo studiował na Instytucie Politechnicznym. Co raz większe zainteresowanie sztukami plastycznymi zmieniło jednak bieg wydarzeń. Hayden został jednym z pierwszych studentów nowo powstałej Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Po wyjeździe do Paryża kontynuował naukę w Academie „La Palette”. Była to wówczas najlepsza uczelnia na Montparnassie, zwana także „kubistyczną”. Początkowe prace Haydena zdradzają inspiracje sztuką francuskich postimpresjonistów. Widoczne są również w nich wpływy długotrwałych pobytów w Bretanii gdzie środowisko skupione wokół Władysława Ślewińskiego oscylowało wokół silniejszej syntezy pejzażu z widocznymi wpływami szkoły Pont-Aven i sztuki Cezanne’a. Po powrocie do Paryża jego pracami zainteresował się kolekcjoner Charles Malpel, po wizycie w pracowni wykupił niemal wszystkie prace z atelier artysty, w tym Graczy w szachy (1913). Malpel współpracował z największymi postimpresjonistami co zapewne wpłynęłoby znacząco na karierę Hayden’a gdyby nie wybuch I Wojny Światowej. Od 1916 roku artysta definitywnie zwrócił się w stronę kubizmu a przedmiotem jego malarstwa stały się głównie martwe natury.