Okna Sztuki, aukcja 13.12.2007, poz. 67

Polswiss Art, aukcja 04.03.2007, poz. 47

Prezentowany obraz pochodzi z lat 60., jest to późny okres twórczości artystki. Praca zawiera w sobie wiele wątków, które malarka poruszyła w swojej przeszłości. Mamy tu rytmiczne geometryczne kształty, stonowane kolory i ciemny kontur. Obraz nawiązuje do okresu fascynacji artystki puryzmem ale i konstruktywizmem i sztuką abstrakcyjną. To dzięki tytule „Warszawa- Wola” wiemy jak mamy interpretować formy na obrazie. Architektura miejska sama w sobie odrzuca organiczne formy, miasta łatwo zsyntetyzować do geometrycznych kształtów. Tak właśnie artystka postąpiła w tej pracy. Kompozycja jest abstrakcyjna ale jednak krzyż, droga okna budynku są niezaprzeczalnymi bohaterami obrazu. Tematyka jaką obrała Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska ma swoje źródło w okresie kiedy wróciła po wojnie do Warszawy. To wtedy nauczyła się na nowo patrzeć na miasto. Im dłużej obcujemy z obrazem „Warszawa Wola” tym mniej widzimy w nim kompozycję płaszczyzn i fi gur a coraz bardziej znaną nam dzielnice. Kontemplując obraz, jesteśmy zaskoczeni, ze początkowo trudność sprawiało nam odnalezienie analogii do miasta w formach namalowanych przez artystkę. Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska przedstawiła na obrazie dużo więcej niż Warszawską Wole z lat 60., ona sportretowała ducha miasta, który trwa do dzisiaj.

Kształciła się w l. 1921-24 w paryskiej École Nationale des Artes Décoratives. Po powrocie do Polski osiadła w Warszawie i związała się z awangardowymi kręgami artystycznymi, z ugrupowaniami o konstruktywistycznym programie Blok i Praesens. Długoletnia przyjaźń łączyła ją z Henrykiem Stażewskim. Od 1932 regularnie uczestniczyła w organizowanych w Instytucie Propagandy Sztuki ekspozycjach Grupy Plastyków Nowoczesnych zrzeszającej twórców wywodzących się z grup Praesens, „artes” i Grupy Krakowskiej. Zasadniczy wpływ na ukształtowanie się postawy artystycznej Rogoyskiej wywarły doświadczenia kubizmu i estetyka puryzmu.