Jak całe panowanie Stanisława Augusta, tak i jego początki należą do chwil historycznych, najżywszemi barwy życia na kartach dziejów się malujących. – Józef Ignacy Kraszewski
(Kraszewski J. I., Boża opieka. Powieść osnuta na podaniach XVIII wieku.)
Marcello Bacciarelli nawiązał kontakt z dworem króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku, po śmierci Augusta III. Ze względu na wcześniejsze zobowiązania na dworze austriackim dopiero dwa lata później malarz przeniósł się do Warszawy gdzie został na stałe. Marcello Bacciarelli tworzył w Polsce od 1766, będąc nadwornym malarzem Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz profesorem Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Samych przedstawień króla artysta namalował ponad 30, nie wspominając już o licznych obrazach prezentujących rodzinę królewską oraz polską arystokracie.
Do jednych z najbardziej popularnych obrazów jego twórczości należy portret koronacyjny Stanisława Augusta Poniatowskiego. Król jest przedstawiony w ujęciu en pied, czyli stojąc. Ma na sobie srebrzysty szustokor, purpurowy płaszcz koronacyjny podbity gronostajem oraz Łańcuch Orderu Orła Białego. W dłoni dzierży regiment ― symbol władzy wojskowej. Po lewej stronie leżą na poduszce atrybuty władcy: korona oraz jabłko królewskie. Na drugim planie znajduje się tron, kolumna oraz ciemnozielona kotara. Obraz jest doskonałym przykładem europejskiego malarstwa portretowego władców XVIII w. Obraz wykonany przez nieznanego artystę, jest mniejszych wymiarów niż oryginał i powstał w X IX wieku. Prezentowana praca jest wykonana przez nieznanego artystę. Jest ona dowodem na to, że dzieła Marcello Bacciarellego oraz wizerunki Stanisława Augusta Poniatowskiego były żywe i podziwiane w kolejnych pokoleniach.
Stanisław August Poniatowski bardzo dbał o popularyzację swojego wizerunku. Zamawiał wiele swoich portretów malarskich i umieszczał je na upominkach dla swoich krewnych i przyjaciół. Jednym z takich obiektów były tabakiery.
Obraz Bacciarellego przedstawiający Stanisława Augusta Poniatowskiego w stroju koronacyjnym jest jednym z najpopularniejszych portretów władcy. Artyści, którzy byli pod wrażeniem twórczości włoskiego malarza, kopiowali wielokrotnie jego twórczość ze szczególnym uwzględnieniem tego przedstawienia. Z podziwem naśladowali włoskiego mistrza, widząc w tym korzyści dla swojego warsztatu. Ten ruch w śród artystów nazywany jest „Szkołą Bacciarellego”. Wiele z obrazów pomimo braku autorstwa stanowią piękne dzieła same w sobie.
