Władysław Lam był zarówno malarzem, grafikiem, jak i autorem wielu książek i rozpraw z zakresu krytyki sztuki. Urodził się w 1893 roku w bośniackim Konjicu. Od dziecka przejawiał talent malarski, więc po przeprowadzce do Krakowa w 1912 roku rozpoczął studia na tamtejszej akademii. Jego nauczycielami byli Teodor Axentowicz oraz Józef Mehoffer. Latem i jesienią 1916 roku wziął udział w wystawach ogólnych Pałacu Sztuki w Krakowie.
Po obronie dyplomu pracował jakiś czas jako nauczyciel gimnastyki w Gimnazjum Kupieckim w Łodzi, a następnie jako nauczyciel malarstwa i rysunku w modlińskim Korpusie Kadetów Nr 2 i w gimnazjum w Poznaniu. Należał do ugrupowań Świt, Plastyka oraz Nowa Generacja, z którymi wystawiał swoje prace. Wiele podróżował po Francji, a po 1945 roku odwiedził także Włochy, Szwajcarię, Jugosławię i RFN. W latach 30. mieszkał we Lwowie, który zamienił po 1945 roku na Gdańsk. Był zaangażowany w powstanie Wydziału Architektury na Politechnice Gdańskiej, gdzie został profesorem malarstwa i rysunku.
Twórczość Lama to przede wszystkim portrety, pejzaże i widoki miejskie – zwłaszcza z okolic Gdańska i Lwowa, oraz martwe natury. Artysta wykonywał również litografie i drzeworyty, a także opracował technikę tworzenia monorytu. Ma na swoim koncie 32 wystawy indywidualne i 180 zbiorowych w kraju i za granicą.
