Urodzony w Moguncji w Niemczech w 1843 roku Nathaniel Sichel zyskał sławę jako artysta figuratywny, portrecista, malarz historyczny i litograf. Największą popularność zdobył dzięki porywającym przedstawieniom kobiecych piękności, często przedstawianych w modnym wówczas, orientalizującym kostiumie, choć nie brak w twórczości Sichela wizerunków kobiet w strojach klasycznych a nawet współczesnych. Malarstwo artysty cechuje się doskonałym warsztatem akademickim. Sichel studiował w Akademii w Monachium w latach 1859–1862 pod kierunkiem cenionego profesora Juliusa Friedricha Antona Schradera (1815–1900), którego sceny historyczne i rodzajowe oraz portrety cieszyły się dużym uznaniem. Sichel kontynuował swoją edukację w Akademii Paryskiej. Jego obrazy bywają porównywane z twórczością współczesnych mu malarzy niemieckich, m.in. z Maxem Nonnenbruchem (1857-1922), który tak jak Sichel wyspecjalizował się w zmysłowym kobiecym portrecie, jednak powszechnie uważa się, że Sichel przewyższył sławą i popularnością pokrewnych mu twórców.