Konstanty Mackiewicz rozpoczął studia artystyczne w Odessie, następnie kontynuował je w moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury u Kandinsky’ego. Od 1922 roku działał we Lwowie jako scenograf teatralny. Po przeniesieniu się do Łodzi w 1926 roku związał się na stałe z Teatrem Miejskim. Był członkiem artystycznych ugrupowań „Rytm” i „Start”. Bardzo dużo wystawiał w warszawskiej Zachęcie oraz za granicą, w Brukseli (1933), w Paryżu (1937) i w Nowym Jorku (1939), a po wojnie między innymi prezentował swoje prace w Londynie (1975). Po 1945 roku pracował nadal w Łodzi. W swej bardzo różnorodnej twórczości malarskiej nawiązywał do kubizmu i koloryzmu. W 1937 roku otrzymał dwa złote medale za swoje prace wystawiane w Paryżu. Był również wyróżniany w Polsce na wystawach Zachęty.
Malarstwo Konstantego Mackiewicza jest bogate i różnorodne. Artysta w swojej twórczości inspirował się kubizmem, futuryzmem oraz koloryzmem. W jego dorobku obecne są zarówno prace abstrakcyjne jak i realistyczne pejzaże oraz martwe natury. Bardzo efektowne są pejzaże miejskie Mackiewicza, zwłaszcza te przedstawiające Paryż. Artysta wielokrotnie bywał w stolicy Francji, odnosił tam spore sukcesy i miejsce to musiało być mu w pewien sposób drogie skoro utrwalił je kilkukrotnie w urzekających widokach o pocztówkowym typie. Oferowany obraz to nokturn miejski ukazujący fragment Paryża z katedrą Notre-Dame w tle. Centralną część kompozycji zajmuje Sekwana i jej nabrzeże, usiane migotliwymi światłami ciągnących się wzdłuż rzeki latarń. W obrazie o tematyce mogłoby się wydawać błahej zawarł Mackiewicz kwintesencję niezwykłego wprost uroku miasta nocą. Czuć niemalże ową niepowtarzalną atmosferę paryskich bulwarów późną wieczorową porą, gwar rozmów i muzykę sączącą się z nadsekwańskich kafejek. Paryż nie bez powodu nazywany jest „Miastem Świateł”. W nocy, gdy tylko zapadnie zmrok, oświetlone mury wiekowych kamienic wyglądają zupełnie inaczej. Paryż nocą zachwyca – są tacy, którzy twierdzą, że nawet bardziej niż za dnia.
