Czuję się kontynuatorem najlepszych tradycji malarstwa polskiego i wartością jest dla mnie możliwość przekazywania studentom wiedzy o rozwoju tradycji i zmianach w malarstwie, szczególnie w II połowie XX wieku. Wtedy miałem zaszczyt być obserwatorem i uczestnikiem tych zmian. W latach 70- tych, w czasie moich studiów, była okazja zetknąć się zarówno z przedwojennymi mistrzami, jak też i uczyć się od ich powojennych najlepszych wychowanków. Pewność poczucia ciągłości oraz zmian w sztuce i świadomość w tym uczestnictwa  to duża motywacja do pracy artystycznej. Z żalem konstatuję, że tak jak słabnie rola tradycji, ale i tradycyjnych technik i form sztuki, tak też z biegiem tych 46 lat pracy w ASP słabnie wpływ najzdolniejszych studentów na mnie; bo im bardziej mogę jeszcze ja ich zainspirować, tym bardziej oni nie potrafią mnie zaskoczyć – chyba dlatego że opisowość i anegdota wypierają i osłabiają w sztuce odwieczną zależność pomiędzy formą  a treścią.

– Marek Dzienkiewicz

W 1974 roku ukończył z wyróżnieniem Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, w pracowniach profesorów – Tadeusza Dominika i Zbigniewa Gostomskiego. Dzienkiewicz studiował również u profesorów: Mieczysława Szymańskiego, Jacka Siennickiego, Romana Owidzkiego i Ludwika Maciąga. Utrzymywał kontakty z przedstawicielami abstrakcji: Ryszardem Winiarskim, Henrykiem Stażewskim, Józefem Łukomskim i Kajetanem Sosnowskim.

W latach 1975-1989 pracował na Wydziale Malarstwa jako asystent, w latach 1989-2003 jako szef Pracowni Klasycznych Technik Tkackich (później też Papieru). W latach 2004-2014 prowadził Pracownię Struktur Wizualnych na Wydziale Grafiki, a w marcu 2014 objął Pracownię Plastyki na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną.
Marek Dzienkiewicz jest autorem ponad 24 wystaw indywidualnych i brał udział w ponad 60 wystawach zbiorowych. Jego prace są w kolekcjach w 12 krajach, a w Warszawie między innymi w Muzeum Narodowym i w kolekcji Galerii Studio.

Od 1973 roku uprawia abstrakcję geometryczną i jest autorem 20 cykli – serii prac, z których każda opiera się na odrębnych oryginalnych założeniach. Są to zarówno obrazy, rzeźby i tkaniny, ale też obiekty przestrzenne wykonane np. z klepki dębowej, sklejki, korka lub rurek tekturowych. Marek Dzienkiewicz jest autorem kilku oryginalnych teorii dotyczących kompozycji na płaszczyźnie.

Kluczowe znaczenie dla ukształtowania się jego drogi twórczej, konsekwentnie operującej formami abstrakcyjnymi, miały inspiracje konstruktywizmem i minimal art-em. W pierwszej fazie twórczości, do końca lat siedemdziesiątych, artysta malował obrazy i wykonywał gobeliny o geometrycznych wzorach. Z czasem jego prace zaczęły łączyć środki malarstwa, tkaniny i rzeźby i nabierać przestrzenności. Od 10 lat powrócił do malarstw.