Prowadząc pracownię łączę dwa obszary moich zainteresowań: artystyczne i dydaktyczne. Moje poglądy na temat rysunku, własne doświadczenia zostały skonfrontowane z indywidualnymi postawami studentek i studentów. Jestem niejednokrotnie zadziwiona różnorodnymi obszarami ich poszukiwań i zainteresowań, ich otwartością na problemy sztuki, problemy społeczne, próbuję podążać ścieżkami, którymi oni podążają. Podchodzę do każdego ze studentów jak do niezapisanej księgi, białej kartki papieru, każdy stanowi osobną historię, odrębny rozdział. Tu wszystko może się zdarzyć, można przekroczyć każdą granicę w drodze do odkrywania własnych terytoriów, samodoskonalenia, do osiągnięcia celu. Dumna jestem z sukcesów moich studentów, śledzę ich zawodowe losy i podziwiałam rozwijające się kariery. Myślę, że największą nagrodą za lata pracy są słowa absolwentki Anny Morawieckiej: „Płakaliśmy broniąc dyplomów. Przeczuwaliśmy, że to koniec przygody – powrót do twardej realności, gdzie nikt nic nie rozumie. Do dziś czuję się osierocona”.

– Joanna Imelska

Joanna Imielska zajmuje się rysunkiem i malarstwem. W latach 1983–1988 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu). Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni rysunku profesor Izabelli Gustowskiej. Od 1989 roku pracuje na poznańskim Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz, od 1994 roku prowadzi pracownię rysunku, w 2013 roku uzyskała tytuł profesora. W latach 2002–2008 pełniła funkcję prodziekana, a w latach 2008–2016 dziekana Wydziału Edukacji Artystycznej UAP. Jest laureatką wielu nagród i stypendiów, między innymi: stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1990–1991, 1997) oraz Ministra Kultury (2005). W 2003 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Leszna za pracę artystyczną i pedagogiczną w dziedzinie upowszechniania kultury plastycznej w Lesznie. W 2014 roku została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Jest autorką 64 wystaw indywidualnych oraz brała udział w 133 wystawach zbiorowych w Polsce, Niemczech, Belgii, Holandii, Hiszpanii, Francji, Czechach, USA i Serbii. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach publicznych i prywatnych w Polsce i za granicą.

Działalność artystyczna Joanny Imielskiej nie wypełnia się jedynie w rysunkach. Obok nich artystka tworzy obrazy. Gdy zestawimy rysunki z malarstwem widać z jednej strony wyraźną różnicę, a z drugiej uporczywe kroczenie własną drogą. Rysunki utrzymane są głównie w jednej, często stonowanej kolorystyce – brązy, zielenie, szarości. Gdy pojawia się wyraźniejszy akcent kolorystyczny, na przykład plama czerwieni, jest ona zgaszona i stłumiona. Tymczasem malarstwo to feeria kolorów, wielość skrzących się, żywych barw. Obrazy skomponowane są z rozbuchanych, aktywnych, różnokolorowych elementów, jakby potwierdzając, że istotną cechą malarstwa jest użycie koloru. Chociaż z czasem coraz bardziej zostają poddane porządkowi linii, zamknięte w geometrię figur – kwadrat, trójkąt czy koło. Dwa odmienne podejścia współkonstytuują dojrzałą wypowiedź artystyczną, w której wspólne pozostają rozważane problemy. Powstaje sztuka otwarta i wrażliwa.

(Ryczek J., Podróż w czasie, wokół czasu, przez czas…, 2008)