Konstruktywiści w punkcie swego wyjścia wierzyli w Sztukę, mieli nadzieję, że zabiegi analityczne, działania elementaryzacyjne doprowadzą do odkrycia jej istoty. Wierzyli tym samym, że sztuka sama przez się potrafi się obronić – jej siłą jest jej forma.
(Turowski A., Konstruktywistyczna przemiana, w: „Teksty: teoria literatury, krytyka, interpretacja” nr 1 (31), 1977, s. 94.)
Hartmut Böhm jest jednym z najbardziej znanych na świecie niemieckich artystów współczesnych. Jego twórczość oparta na minimalistycznym podejściu, doborze niekonwencjonalnych materiałów i poszukiwaniu nowego wyrazu artystycznego czy estetycznego przekazu, wywarła wpływ na wielu artystów jego generacji, jak i na twórców młodszego pokolenia.
Twórczość Hartmuta Böhma zaliczana jest do nurtu sztuki wyrosłej z konstruktywizmu, niemniej jednak widoczne są bliskie związki ze sztuką konceptualną. „Matryca i metafora”, „pustka i objętość”, „nakładanie i przenikanie”, „system i składnia” oraz „forma i struktura” – to terminy, które Hartmut Böhm proponuje odbiorcom chcącym zapoznać się z jego twórczością. Jako jedna z wiodących w europejskim ruchu konstruktywistycznym lat 60. twórczość Bohma została włączona do najważniejszych wystaw, takich jak Nouvelle Tendance w 1964 roku w Musee des Arts Decoratifs w Palais du Louvre, a także Kinetika w Wiedniu. Prace niemieckiego artysty charakteryzują się tematyczną surowością, a także rzadko spotykaną logiką rozwoju na przestrzeni ponad czterech dekad. Przede wszystkim zaś zawdzięczają swoje istnienie jasnej systematyce opartej na prostych zasadach matematycznych i geometrycznych, które widz może w każdej chwili prześledzić. W ten sposób prace osiągają dynamiczne, czasem wizualnie mylące efekty, które pozostają w charakterystycznej relacji napięcia do przejrzystości ich struktury.
Oferowana praca spełnia podstawowy wymóg sztuki konstruktywistycznej czyli zastosowanie dyscypliny formalnej ograniczonej do prostych elementów geometrycznych, w tym przypadku linii. Wzajemne oddziaływania form – horyzontalnie i równolegle do siebie poprowadzonych czarnych linii na białym tle – wywołują wewnętrzne napięcie w kompozycji obrazu. Dla Böhma, którego rodowód artystyczny czerpie z konstruktywizmu – celem jest poszukiwanie ekspresji estetycznej, a metodą świadoma rezygnacja nie tylko z prezentowania widzialnej rzeczywistości, ale także odejście od skojarzeń ze światem przedmiotów.
Prace Böhma znajdują się obecnie w 70 kolekcjach publicznych na całym świecie, w tym między innymi w Neuberger Museum of Art, Nowy Jork; Busch-Reisinger Museum na Uniwersytecie Harvarda, Massachusetts; Kunstmuseum Bonn; Museum Ritter, Waldenbuch; Louisiana Museum of Modern Art, Humlebaek; Museum Haus Konstruktiv, Zurych; oraz Muzeum Sztuki w Tel Awiwie.
