Halina Wrzeszczyńska urodziła się w 1929 roku w Krotoszynie, zmarła w 2018 we Wrocławiu. Tam, w 1946 roku rozpoczęła studia w utworzonej przez Eugeniusza Gepperta Wyższej Szkole Sztuk Pięknych (późniejsza PWSSP). Broniąc pracy magisterskiej w 1952 roku należała do grona pierwszych absolwentek tej uczelni. Wrzeszczyńska zasłynęła tworzonymi w latach 60. i 70. barwnymi abstrakcjami geometrycznymi utrzymanymi w duchu op-art. Tworzyła przede wszystkim w technice olejnej na płótnie, sięgając również po akryl, gwasz i akwarelę. Gatunkiem, który pielęgnowała był również rysunek wykonywany ołówkiem, tuszem i flamastrem. Mając za sobą studia na wydziale Architektury Wnętrz projektowała również meble, a także odzież. Była nie tylko praktykiem, ale również wytrawnym teoretykiem – autorką artystycznej teorii substrukturalizmu. Inspirację czerpała ze świata nauki i przyrody, zwłaszcza fizyki. Tworzonym przez okres lat 60. i 70. abstrakcyjnym kompozycjom towarzyszyły prowadzone przez artystkę dzienniki zwane przez nią „Metryczkami”. Zasadniczym przedmiotem rozważań Wrzeszczyńskiej stały się zmiany okresu rewolucji naukowo-technicznej, które miały bezpośrednie przełożenie na jej malarstwo. Jej abstrakcje geometryczne są bowiem wynikiem sięgnięcia przez artystkę po elementy fantastyki powstałe w oparciu o rezultaty doświadczalne i teoretyczne nauk ścisłych. Momentem podsumowującym jej wieloletnią i konsekwentną pracę w tym zakresie była wystawa w wrocławskim BWA w 1973 roku. Wrzeszczyńska swoje prace prezentowała na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w 1971 roku w Zachęcie w Warszawie, na ogólnopolskich Targach Plastyki w roku 1972 i 1973, na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Gdyni w 1974 roku, a także we Wrocławiu i w Poznaniu. Jej prace pokazywane były także w Budapeszcie oraz w 1983 roku w RFN.
