Wśród artystów wyraźnie zbliżonych w swej koncepcji sztuki do twórczości Juliusza Kossaka znajduje się Feliks Franić (…).
(Krzysztofowicz-Kozakowska S., Kolekcja smólska. Malarstwo polskie XIX i początku XX wieku, [s.l.], [s.n.], 2008, s. 116)
Namalowana przez Feliksa Franića „Potyczka pod Iłżą” stanowi kontynuację tradycji malarstwa historyczno-batalistycznego w duchu Juliusza Kossaka. Efektowna kompozycja przedstawia jeden z epizodów powstania listopadowego. Scena odnosi się do wydarzeń z 9 sierpnia 1831 roku, kiedy to pułk jazdy wołyńskiej rozbił szarżę dragonów rosyjskich w wąwozie zuchowieckim. W centralnej części płótna ukazany został moment ataku majora Karola Różyckiego na rosyjskiego dowódcę, majora Ganicha. Wróg ostatecznie zaraz trafi do niewoli.
Paleta barwna obrazu zamyka się w tonacji ciemnych brązów, szarości i zieleni. Dzieło charakteryzuje się zrytmizowanym, logicznym układem kompozycyjnym oraz precyzją w przedstawieniu detali.
