„Zdolność Łodzi Kaliskiej do intelektualnych interpretacji rzeczywistości, odważnych stwierdzeń i czynów, śmiałych gestów czy umiejętność używania skandalu do zwrócenia uwagi na ważne zagadnienie, czy w »służbie sztuki« (…) stanowi o sile ich twórczości” – Jacek Franasik
(Łódź Kaliska. Kolekcja Jacka Franasika, Kantor Sztuki, Łódź 2021, s. 29)
Prezentowana praca Łodzi Kaliskiej, część tryptyku o wspólnym tytule „Instrukcja zabijania sztuki 2” pochodzi z większego cyklu grupy, zapoczątkowanego wystawą w 2007 roku. Wszystkie realizacje, jak zaznaczają artyści, stanowią akt dezaprobaty wobec marginalizowania roli kultury w życiu społecznym kraju oraz sztuki w obszarze kultury: „Postanowiliśmy manifestacyjnie zniszczyć dzieła sztuki jako nieprzydatne społeczeństwu przedmioty. Dokonaliśmy tego na własnych pracach. Celem i obszarem interwencji stały się nasze pastisze, głównie dzieł narodowo-romantycznych (…). Zostały one pokryte napisami »Polska zabija sztukę«, »Sorry«, »Gówno«, »Poland Kills art« oraz sitodrukowymi multiplikacjami z nagą kobietą w stylistyce Pop-arty Warhola czy przedstawiającymi »Majonez kielecki« lub »Paprykarz szczeciński« (Łódź Kaliska. Kolekcja Jacka Franasika, Kantor Sztuki, Łódź 2021, s. 23). Prezentowana praca skłania do refleksji i dyskusji nad mechanizmami współczesnego świata, w którym wciąż króluje konsumpcjonizm i rządzi pieniądz.