Artystka zadaje pytania, jest dociekliwa, nieufna wobec dogmatów, podejrzliwie odnosi się do tego, co uznawane jest zazwyczaj za oczywiste. Zapewne to cecha jej osobowości, ale w dużym stopniu wynika też z przyjętej przez nią postawy, zarówno artystycznej, jak i etycznej. – Jarosław Kozłowski (Kozłowski J., Odczytywanie nieczytelnej rzeczywistości [w:] Brandt N., Odczytywanie, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Poznań 2019, s. 120) Urodzona w 1983 roku Natalia Brandt, jest artystką konceptualną, działającą na wielu polach sztuki. Studiowała malarstwo i rysunek na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, broniąc w 2009 roku dyplom w pracowni prof. Jarosława Kozłowskiego i dr hab. Dominika Lejmana. Od 2011 związana jest z macierzystą uczelnią, w której zajmuje stanowisko adiunkta w Pracowni Rysunku. W 2012 roku otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Poznania, cztery lata później uzyskała tytuł doktora. Brandt zajmuje się zarówno malarstwem i rysunkiem, jak również fotografią, sztuką wideo i książką artystyczną. Tworzy też obiekty przestrzenne i instalacje. Już jej projekt dyplomowy pt. „Patrioci wszystkich krajów, łączcie się!”, wskazywał na jej koncentrację w wielu dziedzinach artystycznej ekspresji. Praca ukazywała różne flagi państw i narodów, łączone na płótnie w jeden obraz, warstwa po warstwie, a proces ten dokumentowany był w formie fotografii i wideo. „Z dzisiejszego punktu widzenia, kiedy państw może nie przybywa, ale w ramach zawracania historii nabiera impetu idea państwa narodowego, rosną zastępy patriotów gotowych bić się o ojczyznę, a barwy narodowe sprzedaje się na każdym rogu, projekt grający na paradoksie międzynarodówki patriotów niewątpliwie nabiera na aktualności” – pisała o koncepcie artystki Bożena Czubak (Czubak B., Sumienie obrazów, [w:] Brandt N., Odczytywanie, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Poznań 2019, s. 10). Twórczość Brandt ma z zasady penetrować idee, podważać systemy i prowokować do refleksji. Artystka polemizuje z porządkiem świata, zachowując jednak przy tym „krytyczny dystans wobec tego, o czym mówi w pracach, zarówno tych, w których wypowiada się o sztuce, jak i tych, które dotyczą wybranych, choć nie do końca zrozumiałych aspektów rzeczywistości” (Kozłowski J., Odczytywanie nieczytelnej rzeczywistości [w:] Brandt N., Odczytywanie, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Poznań 2019, s. 121). W 2011 roku zrealizowała projekt „Bezmiejsca” zainspirowany kwestią migracyjną i problemem tysięcy wysiedlanych, uciekających przed wojną czy represjami ludzi. W serii „Zaślepianie” (2013-2016) zastanawiała się nad charakterem i naszym postrzeganiem turystycznych miejsc z widokówek, naznaczonych jednocześnie przemocą i cierpieniem. Z kolei jej cykl prac pt. „Cztery strony świata” (2008-2018) stawiał pytanie nie tyle o geograficzny, co właściwie polityczny podział świata na Wschód, Zachód, Północ i Południe. W innych projektach, jak „Spóźnione rozmowy z Kurtem Schwittersem” (2010-2012) czy „Ukryte związki rzeczy” (2018-2019) Brandt podejmuje złożoną problematykę widzenia, postrzegania sztuki i jej narracyjnych związków. Artystka ma swoim koncie szereg indywidualnych wystaw w kraju i za granicą. Jej prace oglądać było można m.in. w Poznaniu, Warszawie, a także we Włoszech, Niemczech, Szwajcarii i Japonii.