Urodzony w 1848 roku Beneš Knüpfer, był czeskim malarzem neoromantycznym, znanym przede wszystkim ze swoich pejzaży morskich i obrazów o tematyce baśniowej i mitologicznej. Swoją edukację artystyczną rozpoczął w 1865 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Kształcił się pod okiem Antonína Lhoty i Josefa M. Trenkwalda. Przypadkowe spotkanie z profesorem Carlem von Piloty w Karlowych Warach wiosną 1870 roku skierowało jego dalszą podróż do Monachium. Zdecydował się kontynuować studia na tamtejszej uczelni. Uczęszczał na zajęcia do Alexandra Raab i Sándora von Wagnera, a także do pracowni malarstwa historycznego Carla von Piloty’ego. Jeszcze przed końcem lat 70. XIX wieku odwiedził Londyn i Paryż, a w 1879 roku otrzymał dwuletnie stypendium na pobyt w Rzymie. Gorąca Italia tak mu się spodobała, że zamieszkał tam na stałe. Od początku lat 80. wystawiał na salonach i pokazach sztuki w Pradze, Wiedniu, Monachium, Berlinie i Paryżu. Na przestrzeni lat odwiedził Pragę kilkukrotnie, m.in. by przygotować swoją ostatnią wystawę w Rudolfinum w 1910 roku. Artysta czuł głęboki żal, gdyż jego sztuka nie była w pełni doceniana w rodzimych Czechach. Wielu błędnie postrzegało ją jako pewnego rodzaju egzotykę. Pod wpływem porażki, Knüpfer sprzedał wszystkie swoje dzieła firmie Topič, napisał swój testament i listy pożegnalne, a w drodze z Rjeki do Ankony popełnił samobójstwo skacząc z parowca na otwarte morze. Życie i śmierć Knüpfer nierozerwalnie łączy się z motywem wody. Jego twórczość obfituje w sceny morskie o romantycznym wyrazie, pełne najad, syren, delfinów, trytonów i innych mitologicznych istot. Swoje fantastyczne sceny artysta lubił przedstawiać na tle zachodzącego słońca lub przy świetle księżyca. Doskonale oddawał morskie klify i wzburzone grzbiety fal z białą pianą. Miarą jego popularności może być fakt, iż jego dzieło ukazujące walkę trytonów zakupił w 1892 roku sam cesarz Franciszek Józef. Do tego tematu artysta wracał później kilkukrotnie.