Prezentowany obraz przedstawia motyw rodzajowy, do którego artysta powracał wielokrotnie opracowując go w rozmaitych wariantach, motyw odpoczynku żołnierzy odrodzonego wojska polskiego w wiejskiej scenerii. Namalowana w 1934 r. scena pojenia koni przez dwóch ułanów jest pokrewna stylistycznie licznym obrazom o podobnej tematyce wykonywanym w latach 1930. przez Wojciecha Kossaka. Obraz cechuje wyważona, statyczna kompozycja, zharmonizowana gama zieleni i brązów oraz swobodny dukt pędzla trafnie wyobywający postacie i elementy pejzażu. (por. Kazimierz Olszański , „Jerzy Kossak”, Wrocław 1992).