Twórczość malarska Rubczaka była nierozłącznie związana z francuskim postimpresjonizmem promowanym na polskim grunie przez Pankiewicza. Pod wpływem Pankiewicza powstawały wczesne martwe natury artysty, starannie zaaranżowane na tle dekoracyjnych tkanin, harmonijnie łączące miękki linearyzm konturów z kolorystyczną wrażliwością. Prezentowany pejzaż ukazujący fragmentaryczny widok wsi również należy do początkowej fazy twórczości artysty. Tu jednak oczywiste jest oddziaływanie młodopolskiej szkoły pejzażowej, której mistrzem był Jan Stanisławski. Reminiscencje sztuki Stanisławskiego widoczne są w pierwszoplanowym motywie słoneczników, jednak sposób zakomponowania wyobrażonej przestrzeni, iluzyjna ucieczka piaszczystej drogi w głąb oraz zharmonizowana gama brązów i zieleni zatopionych w rozproszonym świetle przzypominają bardziej konwencję obrazowania ucznia Stanisławskiego – Stanisława Czajkowskiego. Oszczędny modelunek światłocieniowy, nieśmiały jeszcze dukt pędzla i gładka faktura to cechy stylistyczne młodzieńczego malarstwa Rubczaka. 

Jan Rubczak studiował w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Cynka i J. Pankiewicza. Naukę kontynuował w Lipsku i Paryżu, gdzie w 1911 roku ostatecznie osiadł. Odbywał liczne podróże po Europie. Należał do założycieli Stowarzyszenia Artystów Polskich w Paryżu, związany był z Towarzystwem Polskim Literacko-Artystycznym. Przyjaźnił się m in. z Tadeuszem Makowskim, współpracował z marszandem Leopoldem Zborowskim. Od 1917 roku prowadził własną szkołę grafiki, którą zajmował się również po przyjeździe do Polski w 1924 roku. Był członkiem stowarzyszenia „Sztuka”, brał udział w wystawach Formistów, był współzałożycielem Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg”, wchodził w skład dyrekcji Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Aresztowany z łapanki wraz z grupą artystów w krakowskiej Kawiarni Plastyków przy ul. Łobzowskiej w kwietniu 1942 roku zginął miesiąc później w Auschwitz. Od 1908 do 1932 roku wystawiał na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz na salonach paryskich. Zasłynął jako znakomity grafik posługujący się rozmaitymi technikami. Malował olejem, rzadziej akwarelą czy pastelem. Zarówno grafika, jak i malarstwo noszą ślady wpływu jego nauczyciela – Józefa Pankiewicza. Do ulubionych tematów Rubczaka należał pejzaż miejski. W rodzimych lub francuskich panoramach miast, ich uliczek i zaułków pojawia się często dominujący motyw mostu lub kościoła. Rubczak łączył elementy postimpresjonizmu, wpływy Cezannea, kubizmu i fowizmu ożywiając paletę światłem. Malarstwo takie nazywano w Paryżu „ecole polonaise”. Jego dzieła charakteryzują się wysoką kulturą plastyczną, łączącą polskie doświadczenia ze zdobyczami sztuki francuskiej.