Z ekspertyzy Jerzego Malinowskiego:
Martwe natury stosunkowo rzadko pojawiały się w twórczości Mondzaina…. zapewne najstarszym zachowanym obrazem jest „Martwa natura – azalie w doniczkach” (w kolekcji W. Fibaka) wykonana w 1911 r…. Martwą naturą o symbolicznym charakterze jest „Vanitas” z 1914 r. Następne, znane z tytułów martwe natury wystawione zostały na pierwszej indywidualnej wystawie w Paryżu w Galeries Druet w 1923 r. W katalogu obok pejzaży i portretów wymienione zostały martwe natury z 1921, dwie z 1923 oraz kwiaty z 1920. Twórczość Mondzaina z 1919 r. wydaje się niezbyt obfita. We wspomnianym katalogu tę datę wymienia się przy dwóch pastelach – „Japońska lalka” i “Akordeonista” … Martwa natura – przedmiot ekspertyzy byłaby czwartym dziełem polskiego artysty z tego roku. Pod względem stylistycznym łączy się ono z obrazami powstałymi w okresie przez wybuchem wojny, a także z wykonanymi ok. 1920 r. Są to obrazy łączące wpływy Cezanne’a z inspiracjami wczesnym kubizmem. Cezanneowskie są proste malarskie motywy i fakturalny sposób malowania. Z Picassem wiązać można lekką deformację przestrzeni. Analogiczne efekty fakturalne, polegające m.in. na ukośnych pociągnięciach pędzla znane są z wielu obrazów z tego czasu n.p. z „Autoportretu” z 1920 r. Wspólny wydaje się także ściemniony koloryt o dominacji zieleni, błękitu i brązu…. Mondzain stworzył typ swojej sygnatury dopiero na początku lat dwudziestych. Wcześniej podpisywał się „Szamaj Mondszajn” lub „Szaman Mondszajn” … Różnie pisana była litera M … Z kolei litera „z” zbliżająca się graficznie do litery “s” (z Paris) to ślad wahań Mondzaina odnośnie nowej formy nazwiska.

Szymon Mondzain, polski artysta żydowskiego pochodzenia, jeden z głównych reprezentantów tzw. Ecole de Paris, urodził się w 1888 roku w Chełmie. W wieku zaledwie 15 lat przeniósł się do Warszawy, gdzie utrzymywał się z zawodu retuszera w zakładzie fotograficznym. Dyplom artystyczny uzyskał w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Stabrowskiego, następnie uczęszczał do krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych do pracowni Teodora Axentowicza i Józefa Pankiewicza (1909-1912). W czasie studiów dwukrotnie odwiedzał Paryż. Zaprzyjaźnił się również z Mojżeszem Kislingiem, Wacławem Zawadowskim i Janem Hrynkowskim. Od 1912 przeniósł się na stałe do stolicy Francji. Tam w krótkim czasie stał się jednym z czołowych przedstawicieli École de Paris. Żył i tworzył w środowisku ówczesbnej elity artystycznej Paryża, utrzymując bliskie stosunki z André Derainem, Emile’em Othonem, Maksem Jacobem, Guillaume’em Apollinairem, Pablem Picassem oraz André Salmonem. W 1923 roku przyjął obywatelstwo francuskie, zmieniając nazwisko z Mondszajn na Mondzain. W swojej twórczości Szymon Mondzain sięgał przede wszystkim do pejzażu, martwych natur, portretu i scen marynistycznych. Powstałe na południu Francji obrazy w lekkiej geometryzacji kształtów ujawniają wpływ Cezanne’a. Mondzain harmonijnie zespolił oddziaływanie nowoczesnej sztuki francuskiej z tradycją polskiego modernizmu, opisując postaci i przedmioty miękkim konturem oraz zachowując wyrazisty modelunek walorowy. Na twórczość artysty wpłynęły po kolei postimpresjonizm, fowizm oraz kubizm. Szymon Mondzain wystawiał na Salonie Niezależnych, Jesiennym i Tuileries, oraz w licznych paryskich galeriach. Doczekał się też indywidualnych wystaw w Fine Arts Club w Chicago (1920) oraz w Galerie Hodebert (1926) i Salon des Tuileries (1931) w Paryżu. Tuż przed śmiercią artysty odbyła się w Besançon wystawa „Mondzain i jego przyjaciele”, stanowiąca wspólną retrospektywę twórczości malarza i jego najbliższych przyjaciół: Jana Wacława Zawadowskiego i Jana Hrynkowskiego.