Prezentowana „figura osiowa” należy do cyklu, który przyniósł Lebensteinowi międzynarodową sławę. Artysta tworzył go w latach 1959 – 1963. w technice akwareli, gwaszu, oleju. Figury osiowe stanowiły naturalną kontynuację tworzonych jeszcze w Polsce (przed emigracją artysty do Francji) figur kreślonych i zapowiadały powstanie wizerunków prehistorycznych bestii. Traktować je można jako dramatyczne symbole ludzkich istnień lub totemy prehistorycznych cywilizacji. Przyjęta przy ich tworzeniu zasada centralnej kompozycji i ich głębokie znaczenia (wg przyjaciela artysty, krytyka sztuki Konstantego Jeleńskiego stanowiły one zaszyfrowaną pieczęć Erosa i Thanatosa) stały się mimowolnym protestem Lebensteina przeciw wszechobecnemu w Europie lat 60., jak to określał, „totalitaryzmowi” awangardy.

Absolwent warszawskiej ASP (1948-54) w klasie Artura Nachta-Samborskiego należy do grupy najwybitniejszych polskich malarzy i rysowników. Przełomowym momentem w karierze artystycznej Lebensteina było otrzymanie w 1959 roku Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu. Od tego momentu twórczość artysty weszła na wielkie międzynarodowe salony zdobywając sobie wielkie uznanie krytyków i publiczności, dzięki wydarzeniom takim jak indywidualna wystawa w paryskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 1961 roku. Kolejne pokazy, w Amsterdamie, Nowym Jorku, Rzymie, Oslo czy Berlinie, tylko utwierdzały pozycję Lebensteina stawiając go w ścisłej czołówce światowego malarstwa. Jego twórczość jest trudna do zdefi niowania. Z jednej strony jawi się jako oryginalna odmiana malarstwa figuratywnego, z drugiej zaś przemawia bogatym językiem abstrakcyjnym, który bliski jest surrealizmowi. Obrazy Lebensteina to poetyckie transpozycje figury ludzkiej, ekspresyjne postaci zwierzęce, w których przebrzmiewa fascynacja reliktami archaicznych kultur.