W latach 1922-53 artysta malował ujęte w realistycznej konwencji pejzaże i portrety pokrewne stylistyce M. Kislinga. Do tego nurtu należy prezentowany wizerunek kobiety przygotowującej się do morskiej kąpieli. Wyraźne są w nim wpływy neo-klasycystycznych tendencji rozpowszechniających się w sztuce europejskiej w latach 20., a także inspiracje czerpane z późnej twórczości Renoira. W tej znakomicie zrównoważonej kompozycyjnie i kolorystycznie pracy uderza masywność proporcji modelki i mistrzowskie oddanie jej karnacji; bryłę wydobywa tu subtelny modelunek światłocieniowy, obłość ramion i kolan uwypuklają delikatne refleksy słonecznego światła.
W swej ekspertyzie Jerzy Malinowski datuje pracę na ok. 1930 r. wskazując na stylistyczną bliskość takich obrazów jak „Kąpiące się” (1922, repr. w „Les peintres de Zborowski. Modigliani, Utrillo, Soutine et leurs amis”, Fondation de 1’Hermitage, Lozanna 1994, poz. 66), „Akt śpiącej kobiety” (1922, repr. j. w., poz. 67) oraz „Wielki akt” (repr. w „Tableau moderne”, kat. auk. Drouot-Richelieu, Paryż 29.05.1998, poz. 24).