…Reliefy te szeroko otwartymi oczami odwzajemniają nasze spojrzenie. Ich głębia znajduje się na powierzchni — nie opiera się na dystansie zrodzonym z perspektywy, lecz stworzyła ją głęboka tonacja drgań kolorów. Dźwięczne, niskie tony, jakby wiolonczeli czy kontrabasu, nadają reliefom Nowackiego nastrój molowy. To melancholijny ton kwitnienia późnego lata, gdzie intensywna, choć już złamana, kolorystyka astrów przekroczyła właśnie swój promienny zenit, lecz jednoczy w sobie raz jeszcze kolory roku i rozżarza je po raz ostatni, zanim nastający chłód wygasi i ten  żar…
(Prof.dr Hubertus Gaßner, Kunsthalle Hamburg  „Tańcząc na szczudłach” katalog wystawy galerii Pryzmat, Kraków.)

Andrzej Nowacki przekracza tradycyjne medium malarstwa tworząc op-artowskie reliefy trójwymiarowe, inspirowane konstruktywizmem i koloryzmem oraz efektem ich wzajemnych zależności. Pierwsza wystawa indywidualna artysty miała miejsce w Galerii „Pommersfelde” w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. W 1992 roku w Galerii „Pryzmat” w Krakowie zorganizowano pierwszą wystawę artysty w Polsce. Od tamtej pory jego prace prezentowane są regularnie w wielu znanych światowych galeriach i muzeach. Wydarzeniem polskiego rynku sztuki stała się wspólna wystawa Wojciecha Fangora i Andrzeja Nowackiego „Widzieć jasno w zachwyceniu FANGOR/ NOWACKI” w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie (18 maja-26 czerwca 2011). Duet to nieprzypadkowy – Nowacki, jak i Fangor, zaliczany jest do spadkobierców XX-wiecznej awangardy tworzącej w nurcie abstrakcji geometrycznej. Podobnie jak u Fangora sztuka Nowackiego jest silnie zindywidualizowana i kładzie nacisk na interakcję dzieła z odbiorcą. Obu twórców łączą poszukiwania w zakresie energii koloru, granic przestrzeni obrazu i zależności między iluzją a płaszczyzną.