Pochodzący z wileńskiej rodziny inteligenckiej Ignacy Bogdanowicz studiował malarstwo w Wilnie a od 1946 roku mieszkał w Polsce. Zajmował się malarstwem, projektowaniem, był również animatorem przedsięwzięć artystycznych – zainicjował powstanie galerii Nowa Brama oraz Pracowni Sztuk Plastycznych w Słupsku. Był tez związany ze słynnymi plenerami osieckimi organizowanymi w latach 1963-81. Tadeusz Kantor nazywał „Osieki” „kongresem poświęconym sztuce”. W spotkaniach tych brali bowiem udział najwięksi artyści i krytycy sztuki tamtego czasu, m.in. Henryk Stażewski, Edward Krasiński, Tadeusz Kantor, Henryk Berlewi, Włodzimierz Borowski, Bożena Kowalska, Anka Ptaszkowska i wielu innych. Bogdanowicz działał bardzo aktywnie na rzecz ożywienia życia artystycznego na ziemiach odzyskanych. Spektrum twórczości artystycznej Bogdanowicza było bardzo szerokie – od rysunków, grafi k i malarstwa po reliefy, formy przestrzenne i scenografi e teatralne. Początkowe zainteresowanie kubizmem powoli przerodziło się w fascynację materią i geometrią, tę ostatnią postrzegając jako warunek działań artystycznych. Oferowane dwustronne reliefy należą do nowatorskich działań Bogdanowicza. Powstawały one w latach 60. z pozostałości mebli Słupskiej Fabryki Mebli. Reliefy artysty, zarówno te kolorowe, ażurowe jak i te monochromatyczne, białe wyróżniały się na plenerach i wystawach geometrystów pomysłowością i unikalnym podejściem do łączenia kompozycji przestrzennych z tradycją malarstwa geometrycznego.

Wiele wystawiał indywidualnie i na wystawach zbiorowych, ogólnopolskich i międzynarodowych w kraju i zagranicą w Dani, Czechosłowacji, Niemczech i na Węgrzech. W sumie uczestniczył w ponad pięćdziesięciu ekspozycjach w okresie swojej twórczości. Ignacy Bogdanowicz niewątpliwie należy do czołówki polskiej awangardy. Jego pionierska działalność artystyczna i propagatorska jak i sama osoba artysty – ciekawa i ważna dla polskiej sztuki lat powojennych – po latach wracają na pierwszy plan.