Reprezentacyjny portret Cecylii Renaty Habsburżanki, królowej Polski, powstał najprawdopodobniej z okazji jej ślubu z Władysławem IV oraz uroczystości koronacyjnych, około 1637 roku. Jest to jeden z najwcześniejszych wizerunków monarchini, ukazujący ją w pełnym majestacie. Królowa została sportretowana w popiersiu, w dumnej, pełnej godności pozie, z bezpośrednim, pewnym spojrzeniem skierowanym wprost na widza spod delikatnie zarysowanych brwi.
Ubrana jest w okazały strój dworski wykonany według ówczesnej mody hiszpańskiej, z insygniami władzy – koroną królewską. Jej postać zdobi ponadto wspaniała biżuteria: ciężkie łańcuchy wysadzane klejnotami, egrety z perłami, ozdobne guziki oraz liczne aplikacje jubilerskie rozmieszczone na bogatej tkaninie sukni. Na szczególną uwagę zasługuje również misternie wykonana, niesamowita kryza – symbol elegancji i wysokiej pozycji społecznej. Całość kompozycji podkreśla status królowej Cecylii Renaty oraz polityczne znaczenie dynastii Habsburgów na polskim dworze.
