Wyznacznikiem twórczości Tamary Berdowskiej jest język geometrii. Jest on metodą obrazowania interesujących artystkę idei, pierwszym impulsem i sposobem uzyskania porządku i harmonii. Geometria jest środkiem, a nie celem malarstwa artystki. Obrazy Tamary Berdowskiej prezentują spójną i konsekwentną kontynuację drogi podjętej przed laty. Wyrosła na fascynacji op-artem w swoich rozwibrowanych układach geometrycznych artystka poszukuje uniwersalnych rozwiązań dyktowanych jej intuicyjną wrażliwością. Inspiracji nie czerpie z empirycznych doświadczeń, nie są one wynikiem wnikliwej obserwacji świata. Makro i mikro układy form geometrycznych, które nawzajem się przenikają mają w sobie coś z transcendencji. Głęboko medytacyjny charakter prac malarskich Berdowska uzyskuje poprzez pulsowanie i rozmigotanie zwielokrotnionych elementów – kwadratów, prostokątów – zróżnicowanych nie tylko kształtem ale i walorowo i tonalnie. Szczególne wyczulenie na kolor i światło towarzyszą artystce od czasu studiów, kiedy zafascynowana była impresjonizmem. Oferowana praca pochodzi z wczesnego okresu twórczości artystki, w którym malarstwo Berdowskiej dominowała syntetyzacja form i monochromatyzm przejawiający się w stosowaniu barw błękitu. Kompozycja obrazu podzielona jest na poziome rejestry, w które wpisane są pola złożone z mniejszych i większych modułów kwadratu, prostokąta i trójkąta. Pola te, zróżnicowane wielkością, zachodzą na siebie. Całość porządkuje horyzontalny zapis, wewnątrz którego rozgrywa się swoisty taniec mnogich form geometrycznych w rozmaitych odcieniach błękitu i turkusu. Odwołanie do muzyki jako ważnego dla Berdowskiej gatunku jest tu bardzo czytelne. Sugeruje je już sam tytuł obrazu „Fuga”. Muzyczność prac artystki znajduje źródło w jej wrażliwości i dążeniu do pełnej harmonii wewnętrznej. Jak pisze bowiem Berdowska: „Twórczość to dążenie do doskonałości, której się nie osiągnie, do określenia i dotknięcia czegoś, co jest jedynie przeczuwane. Twórczości towarzyszy wieczna tęsknota” (Berdowska T., Obiekty, obrazy [katalog wystawy], wyd. ZPAP, Kraków 2015, s. 100). Oferowana praca jest częścią pracy dyplomowej zatytułowanej „Fuga”, którą Tamara Berdowska obroniła w 1990 roku. Poliptyk składał się z pięciu płócien o wymiarach 190 x 130 cm każde. Jak pisze Bożena Kowalska zaprezentowana przez młodą adeptkę malarstwa praca „była swego rodzaju symfonią na całą gamę odcieni niebieskości.” (Kowalska B., Tamara Berdowska. Obrazy kompozycje przestrzenne, wyd. Nautilus, Kraków 2005).
