Polski malarz pochodzenia żydowskiego. Weinbaum studiował malarstwo w Odessie a następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem Józefa Pankiewicza, którego fascynacja sztuką francuską miała znaczący wpływ na młodego Weinbauma. Malarz utrzymywał kontaktu z lewicowym środowiskiem żydowskim a w 1910 roku przeniósł się do Paryża. W stolicy Francji miały miejsce liczne wystawy jego malarstwa – m.in. w Salon des Indépendants (lata 1920-1921, 1923-1924 i 1937). Weinbaum wystawiał również w Belgii, gdzie jeden z jego obrazów zakupił belgijski rząd. II wojna światowa zmusiła artystę do ucieczki z Paryża na południe Francji, do Marsylii. W 1943 roku został aresztowany i przetransportowany do obozu zagłady w Sobiborze, gdzie zmarł. Malował głównie portrety i typy żydowskie, a także pejzaże, wnętrza i kwiaty. Zajmował się ilustracją książkową. Większość dzieł Weinbauma cechuje realistyczna konwencja oraz graficzny styl. Warsztat artysty cechowała precyzja, wyraźny kontur i solidna konstrukcja kompozycji.
