Michał Zaborowski Ukończył Warszawską Akademię Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa w 1985 roku. Zaledwie rok później otrzymał stypendium Generała Zakonu Ojców Palllotynów w Rzymie. Kolejnym sukcesem było zdobycie złotego medalu na Biennale Sztuki w Gorzowie w 1987 roku. Twórczość Michała Zaborowskiego jest romantyczna i pełna szacunku do dawnych mistrzów. Zajmuje się głównie malarstwem sztalugowym ale zdarza mu się wykorzystać swój talent w innych dziedzinach sztuki. W latach 1985-1988 zaprojektował witraże w Kościele Księży Pallotynów w Ożarowie Mazowieckim oraz w Warszawie przy ulicy Skaryszewskiej. Jest artystą bardzo płodnym, w ciągu swojej trzydziestoletniej kariery, namalował wiele obrazów, badając różne rozwiązania formalne. Uważa, że sam akt malowania i rozwiązywanie problemów technicznych jest, tym co powinno być dla artysty najważniejsze. Daleki jest od nadawania zbyt filozoficznego znaczenia swoim dziełom. Chce skupić się na tworzeniu, na obserwacji i dostrzeganiu piękna i inspiracji w życiu codziennym. W jego twórczości pojawia się wiele kobiecych przedstawień. Sam artysta mówi: „Kocham kobiety, jest w nich wszystko za czym tęsknie, jest genialna forma, kolor, światło. Namalowanie dobrego aktu kobiecego jest dla artysty największym wyzwaniem” (wywiad rzeka z Kamą Zboralską). W twórczości Zaborowskiego przewijają się również przedstawienia fantastyczne, najczęściej pod postacią zwierząt przybierających ludzkie cechy. Jest to bardzo interesujący wątek w twórczości Zaborowskiego. Osiągnąwszy niezaprzeczalną biegłość w uchwyceniu piękna świata realnego postanowił postawić krok dalej i zbadać granice swojej wyobraźni.