Tak się złożyło, że w tej chwili sam zajmuje się dydaktyką. Pozytywne doświadczenia wyniesione z okresu moich własnych studiów – bezpośredniość w kontaktach z profesorami, swobodna atmosfera, a także wzajemnie zaufanie uważam za podstawę procesu kształcenia artystycznego. Ale najważniejsze jest rozwijanie twórczych indywidualnych postaw młodych artystów. Współczesny akademizm opiera się na partnerstwie i na współoddziaływaniu. Pedagog dzieli się swoimi doświadczeniami jednocześnie dając studentowi możliwość nieskrępowanej kreacji oraz odwagę w realizowaniu stawianych sobie celów twórczych. Z drugiej strony dokonania i przemyślenia ucznia nierzadko stanowią źródło inspiracji dla dydaktyka, a także twórcy. A to zdecydowanie przeczy wielu powierzchownym opiniom wygłaszanym na temat akademizmu.

– Wojciech Zubala

Wojciech Zubala urodził się w 1964 roku. Ukończył studia w 1989 roku na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Zbigniewa Gostomskiego oraz w pracowni prof. Jana Tarasina. Od dyplomu związany jest z rodzimą uczelnią, z rodzimym wydziałem. Obecnie prowadzi samodzielną pracownię malarstwa z tytułem profesora zwyczajnego. W latach 2012-2020 był także prorektorem do spraw studenckich. Równolegle do malarstwa zajmuje się fotografią zdobywając liczne wyróżnienia na międzynarodowych konkursach fotograficznych. Tworzył obiekty przestrzenne z obszaru tkaniny eksperymentalnej. W sztuce interesuje go otwarcie na interdyscyplinarność rozumienia zjawisk. Iluzja rzeczywistości, jak przekonuje Zubala, to tym samym rzeczywistość iluzji. Artysta pozostaje na styku realności i abstrakcji. Jego obrazy mieszczą w sobie potencjalność znaczeń, odczytań, pobudzają skojarzenia. 

W swoim dorobku ma kilkadziesiąt wystaw indywidualnych. Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych. Jego prace znajdują się w kolekcjach w kraju i zagranicą.