Czy Akademia jest akademicka? Czy profesorowie to akademicy? Jaka jest krakowska ASP w XXI wieku?
Jesteśmy wypadkową wielu innych szkół: Berlin, Monachium, Petersburg, Paryż, Rzym. Obecnie w dobie programu Erazmus tych wpływów, które się u nas asymilują z lokalnością jest dużo więcej. Jesteśmy częścią europejskiej kultury. Moi profesorowie nauczyli mnie szacunku do własnej codziennej pracy. Studiowałem u profesora Włodzimierza Kunza i profesora Janusza Orbitowskiego. Chciałbym inspirować twórczo dbając o wolność i etykę działań moich studentek i studentów.

– Bogusław Bachorczyk

Urodzony w 1969 roku. Malarz, rzeźbiarz, rysownik, twórca multimedialny, kurator wystaw.

Doktor habilitowany, profesor ASP, prowadzi III Pracownię Interdyscyplinarną na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Absolwent klasy rzeźby w Liceum Kenara w Zakopanym oraz Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP, którą ukończył dyplomem w pracowni prof. Włodzimierza Kunza (1998r.). Obronił doktorat „Gra o zachwyt” w 2011r., habilitacja „Czysta 17” w 2013r. Stypendysta Miasta Norymbergii, laureat Stypendium Józefa Czapskiego. W 2012r. otrzymał Nagrodę Rektora III Stopnia za osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej, a w 2017 r. Nagrodę Rektora II Stopnia za osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej. W 2019r. otrzymał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa za projekt „Nasz Ogródek” oraz odznaczenie Gloria Artis.

Jego dzieła były prezentowane na ponad 50 wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Bunkrze Sztuki, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Fotografii w Krakowie, Galerii Zderzak w Krakowie, Galerii Atak w Warszawie, ABC Gallery w Poznaniu, Galerii ASP w Gdańsku, Galerii Labirynt w Lublinie, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanym i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Jest autorem koncepcji i wykonawcą wieloletnich projektów twórczych, m.in. dziennika-szkicownika (od 1986 r.), projektu „Pracownia Czysta 17” (od 2003 r.) i plenerowej galerii „Nasz Ogródek”
(od 2018r.). W swojej sztuce, często prezentowanej w formie instalacji z elementami performansu, łączy różne media. Do współpracy przy swoich projektach zaprasza artystów innych dziedzin: aktorów, tancerzy, poetów, z którymi współpracuje. Jest także ilustratorem i autorem książek artystycznych. Podejmuje kwestie spuścizny po wielkich twórcach (J. Iwaszkiewicz, W.G. Sebald, Has, A. Rodczenko, W. Niżyński, W. Hasior, Z. Ginczanka).

Jego twórczość dotyczy historii i czasu, tożsamości, indywidualnego odkrywania prywatnej przeszłości. Interesuje go problematyka mechanizmów i właściwości pamięci, współczesnych definicji męskości oraz post-batalistyka. Tworzy na styku różnych mediów: malarstwa, rzeźby i fotografii, stosuje bricolage i łączenie technik rzemieślniczych z nowoczesnymi mediami.