„Zbliżyłem się do graffiti. Dużo pisałem na obrazach. Przyjąłem za dewizę nową zasadę: im bardziej zwariowanie, tym lepiej dla obrazu” – Andrzej Cisowski
(Stanisławski K., Nowa ekspresja. 20 lat. Vol 2 [katalog wystawy], Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie, Olsztyn 2009, s. 111-112). 

Malarz, grafik i artysta multimedialny. W 1987 ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. W tym samym roku wyjechał do Düsseldorfu, gdzie studiował malarstwo w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Był dwukrotnie stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Malarstwo Cisowskiego to łagodny, ale też bardzo żartobliwy komentarz do otaczającej nas rzeczywistości. Artysta korzystał z zasobów popkultury często wykorzystując w swoich pracach symbolikę graficzną: „Gdy nanoszę jakiś element, badam jego znaczenie, funkcję, na ile jest w stanie ukonstytuować się w obrazie. Bazą czy też elementem odniesienia może być każdy przedmiot zaczerpnięty z kultury masowej, tudzież komiksów, świata reklam. Badam, weryfikuję, na ile potrzebuje tego obraz, następnie odwołuję się do swojej wyobraźni i zestawiam pozornie obce bajki, nadając im nowe znaczenie” – tłumaczył swój proces twórczy (EXIT – nowa sztuka w Polsce, nr 4 [64] 2005). Jego prace balansujące na pograniczu sztuki figuratywnej i ekspresji, przepełnione są groteskowym humorem. Grają ze światem, w którym każdy z nas się obraca – kreowanym przez media, reklamę i witryny sklepów. Światem, który w pędzie biegnie do przodu. Równie szybkie są kadry obrazów Cisowskiego, przypominające w pośpiechu szkicowane felietony z codziennego życia. Artysta świadomie zahaczał o kicz. Jego dzieła to jakby szybko naszkicowane dziennikarskie komentarze – skrótowe, ale pełne treści.