Sperski jest artystą o silnie zapowiadającej się indywidualności i dużej łatwości tworzenia. I sądzić należy, że w hierarchii warszawskiego środowiska artystycznego zajmie należne mu miejsce.
– Jerzy Stokowski („ABC – Nowiny Codzienne”, nr 121, s. 6.)
„Pośród portretów, które w twórczości Sperskiego zajmują ilościowo największą pozycję, można znaleźć takie, które między sobą mają bardzo niewiele cech wspólnych, bo malarz do każdej postaci podchodzi inaczej i stosuje inne środki techniczne. Najlepsze z nich są te, które malowane są szkicowo i pod wrażeniem sytuacji. Mają dużo swobody rysunkowej i barwnej, a co za tym idzie, śmielsze skróty i odważniejsze pomysły kolorystyczne”.
Powyższa charakterystyka malarstwa portretowego znajduje swe odbicie w prezentowanym obrazie. Uwieczniony nań mężczyzna to doktor Michał Jagodowski, którego Sperski sportretował podczas jednego z pobytów w Zakopanem. Dr Jagodowski przedstawiony został przez Sperskiego w w fotelu, z książką rozpostartą na kolanach i papierosem w prawej dłoni. Lewa ręka, wsparta o poręcz fotela, podpiera lekko głowę, a zwrócone ku widzom spojrzenie zdradza mężczyznę pewnego siebie ale i nie pozbawionego dystansu i poczucia humoru, portret malowany jest śmiało i nowocześnie, trafnie oddając niebanalny charakter mężczyzny. Doktor Michał Jagodowski ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. 19 lipca 1927 roku ożenił się z Zofią Sobolewską. W latach 1929-1939 był dyrektorem Policyjnego Domu Zdrowia w Zakopanym. Dobrze znał się i bywał w domu rodziny Białynicki-Birula, gdzie spotykała się elita towarzyska Zakopanego. Jagodowski przyjaźnił się z Kornelem Makuszyńskim, Wacławem Szymanowskim czy Witkacym, który narysował kilka portretów Zofii – żony doktora. W czasie powstania warszawskiego Jagodowski pracował jako porucznik-lekarz w grupie sanitarnej AK „Radosław”(nr leg. 29 z dnia 17.VIII.1944). Po upadku powstania został wywieziony z żoną do obozu Zeithain, gdzie oboje pracowali w Polskim Szpitalu Wojskowym. Po wyzwoleniu Jagodowscy krótko mieszkali w Szklarskiej Porębie, by następnie przenieść się na stałe do Karpacza, gdzie doktor do końca życia pracował realizując misję opieki lekarskiej w wielu dziedzinach. Uważany był za genialnego diagnostę, zajmował się najróżniejszymi dolegliwościami. Zbudował w Karpaczu pracownię rentgenowską, którą do końca życia prowadził wraz z żoną. Zmarł w 1960 roku. Ary Sperski podczas pobytów w Zakopanem sportretował kilka osób z rodziny i otoczenia doktora. Sam zginął najprawdopodobniej podczas likwidacji warszawskiego getta w 1943 roku. Portret dr Michała Jagodowskiego zachował się w rękach rodziny doktora.
