Niczego, co robiłam, nigdy nie robiłam tak, jak inni. Zawsze robiłam wszystko inaczej. Chciałam robić to, co chcę.

– Tamara Łempicka (Claridge L., Tamara Łempicka. Między art déco a dekadencją, Hornowska E. [tłum.], Poznań 2001)

„Wiosna” to kwintesencja estetyki art déco i doskonały przykład charakterystycznego stylu Tamary Łempickiej. W ciasnym kadrze przedstawione zostały dwie piękne kobiety, w kwiecie wieku. Mocno przytulone do siebie, wydają się niemal wychodzić z ram obrazu. Ich subtelnie kubizujące sylwetki, zaznaczone modernistycznym rysunkiem i wyraźnym światłocieniem, cechuje niezwykła rzeźbiarskość. 

Ukazana na pierwszym planie z profilu brunetka – być może autoportret samej artystki – trzyma w dłoniach rozkwitnięte kiście bzu. W jej ramię wtula się blond przyjaciółka. Ciała modelek nie skrywa żadne odzienie. Mimo to odznaczają się one niezwykłą elegancją, wyrażoną w precyzyjnie ułożonych lokach oraz przyciągającej wzrok czerwieni ust i paznokci. Obie kobiety są symbolem sił witalnych i nieskrępowanej kobiecej seksualności, a ich uroda kwitnie niczym bez na wiosnę.