Oferowana praca należy do serii „układów strcficznych”. Cechuje ją rygorystyczny podział na trzy poziome pasy, który zakłócają nałożone na trzy żółte prostokąty czarne koła o zróżnicowanej średnicy. Istotą obrazu jest wzajemne oddziaływanie jednorodnych barw wzmocnione poprzez alternatywny rytm stref czerwieni i błękitu; wzbogacają go relacje pomiędzy podstawowymi figurami geometrycznymi. Gra kształtów i kolorów wywołuje – pomimo bezwzględnej płaskości obrazu – wrażenie „cofania się” bądź „wychodzenia” przed płaszczyznę obrazu poszczególnych elementów kompozycji.