Malarstwo polskie z kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków [katalog wystawy], Muzeum Narodowe w Warszawie 1992, s. 181

Prezentowany obraz wpisuje się w tradycję malarstwa postimpresjonistycznego, w sztuce francuskiej rozpoczętej przez serię „widoków z okien” Bonnarda, a w polskiej – zbliżonymi w kompozycji obrazami Weissa. Podkreślone tu zostały naturalne ramy kadru otwierającego się na rozsłonecznioną przestrzeń pejzażu – elementy okiennego parapetu i framug wraz z odbijającym się w szybie fragmentem wnętrza. Ułożone na parapecie owoce pełnią rolę kompozycyjnego i znaczeniowego pośrednika między światem wewnętrznym i zewnętrznym.