Tanikowski A., Wizerunki człowieczeństwa, rytuały powszedniości. Leopold Gottlieb i jego dzieło, Universitas, Kraków, il. 74, poz. Kat. 235, s. 279

Oferowany obraz jest doskonałym przykładem artystycznego mistrzostwa Leopolda Gottlieba w przedstawianiu postaci ludzkiej. Prezentowana kobieta to Zofia Nalepińska – Bojczukowa – graficzka i malarka, żona malarza Michajły Bojczuka. W latach 1909-1911 przebywała w Paryżu studiując w Académie Ranson u Paula Serusiera. Tam poznała Michajłę Bojczuka i weszła w skład grupy bojczukistów postulujących odrodzenie sztuki bizantyjskiej. Na przełomie 1926 i 1927 roku przebywała ponownie w Paryżu, na stypendium. Wtedy właśnie powstał jej portret namalowany przez Leopolda Gottlieba. Podczas czystek stalinowskich została aresztowana wraz z mężem i tak jak on – stracona.

Leopold Gottlieb był artystą związanym z kręgiem École de Paris. Polski malarz o żydowskich korzeniach z powodzeniem łączył w swojej twórczości tradycje judaistyczne i chrześcijańskie mając znaczący wpływ na kształt paryskiego środowiska artystycznego początku XX wieku Gottlieb urodził się w Drohobyczu w Galicji jako syn właściciela rafinerii nafty. Podążając śladem starszych braci, zwłaszcza Maurycego, podjął studia artystyczne w Krakowie, m.in. u Jacka Malczewskiego a następnie u Teodora Axentowicza. Początkowy etap twórczości artysty wiązał się z fascynacją realizmem i symbolizmem wyniesionymi z pracowni krakowskich mistrzów. Nie brak w nich jednak od początku charakterystycznej dla Gottlieba ekspresji wyrażającej się groteskowym przerysowaniem i deformacjami postaci. W pierwszych latach XX wieku młody artysta studiował kolejno w Monachium i Paryżu. Pozostawał w ścisłym kontakcie ze środowiskiem artystycznym Krakowa gdzie w 1905 roku zawiązał Grupę Pięciu skupiającą artystów – symbolistów. Od 1929 roku należał do grupy Rytm. Przez cały okres swojej twórczości brał udział w licznych wystawach, m.in. w paryskich Salonach. Pod koniec życia malarstwo Gottlieba charakteryzowało się jasną cieplejszą tonacją. Postaci malowane były na neutralnym tle, artysta chętnie posługiwał się perłowym odcieniem pastelowych barw przez co sylwetki oddawanych postaci wydawały się niczym zjawy.