Władysław Chmieliński należy do grona najpopularniejszych i najbardziej płodnych malarzy varsavianistów, choć tworzył także widoki innych miast w Polsce, a także za granicą. Urodził się w 1911 roku w Warszawie. W latach 1926-1931 studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawnej Klasie Rysunkowej). Wyspecjalizował się zarówno w technice olejnej, jak i akwarelowej. Malował głównie weduty, doskonale oddając piękno starej architektury miast, jego pałaców, kamienic, rynków i kościołów. Oprócz różnych zakątków Warszawy, jego widoki przedstawiają także Kraków, Gdańsk, Sandomierz, Kazimierz Dolny, Wilno czy Lwów. Artysta stworzył również cykl obejmujący wnętrza pałacu w Wilanowie, Zamku Królewskiego w Warszawie oraz Wawelu. W latach 1936-1939 używał pseudonimu, podpisując się na swych pracach „Władysław Stachowicz”. Po 1945 roku malował już przede wszystkim olejno. W 1964 roku w jego twórczości, prócz widoków miejskich, zaczęły pojawiać się sceny konne na tle wiejskiego krajobrazu – różnego typu sanny, pędzące kuligi i weselne jazdy. Malował dla szerokiej publiki zagranicznej. W latach 1967–1969 przebywał w Danii, przedstawiając na płótnie m.in. ujęcia Kopenhagi. Po 1969 powrócił do uwieczniania wizerunków Warszawy.
