Najsłynniejszą realizacją Paula Landowskiego jest symbol Rio de Janeiro – górująca nad miastem statua Chrystusa Zbawiciela. Artysta urodził się w 1875 roku w Paryżu, w rodzinie polsko-belgijskiej. Jego ojciec, Edward Landowski, z zawodu lekarz i antropolog, uczestniczył w powstaniu styczniowym, po którego upadku wyemigrował do Francji. Matka, Julie Vieuxtemps, była córką belgijskiego skrzypka i kompozytora. Mały Landowski w wieku siedmiu lat nieszczęśliwie stracił oboje rodziców, przez co jego wychowaniem zajął się wuj Paweł, również mieszkający w Paryżu.
Mimo że początkowo interesował się głównie literaturą i filozofią, w 1893 roku rozpoczął kursy portretu w Académie Julian, wiążąc tym samym swoją przyszłość ze sztuką. Dwa lata później dostał się do École des Beaux-Arts, gdzie kontynuował naukę pod okiem słynnego francuskiego rzeźbiarza Louisa-Ernesta Barriasa. Jego talent szybko zaczął być dostrzegany, owocując różnego rodzaju wyróżnieniami i nagrodami. W 1900 roku swoim dziełem „Dawid walczący z Goliatem” Landowski otrzymał „Prix de Rome”.
W latach 20. i 30. artysta święcił największe triumfy. Będąc jednym z najbardziej wziętych rzeźbiarzy, realizował różne zamówienia publiczne. Stworzył m.in. pomnik św. Genowefy, patronki Paryża, stojący przy wejściu na most Pont de la Tournelle (1928), rzeźbę „Widma” upamiętniającą francuskie ofiary II bitwy nad Marną z lipca 1918 (1927-1935), zlokalizowany w północnej Francji czy pomnik francuskiego pisarza doby renesansu, Michela de Montaigne’a, stojący w Paryżu przy Rue des Écoles (1933). Przede wszystkim jednak Landowski był wraz z architektem Heitorem da SilvaCosta współautorem statui Chrystusa Zbawiciela w Rio de Janeiro (1931).
Oferowana praca Landowskiego pt. „La Becquée” przedstawia matkę karmiącą winogronami troje pociech. Tytuł symbolicznie odnosi się do czynności karmienia u piskląt, które otrzymują pokarm prosto z dziobków swoich rodziców. Matczyny instynkt i opieka są pięknym darem natury, tak samo silnym u ludzi, jak i zwierząt. Inna wersja rzeźby znajduje się w muzeum Paula Landowskiego w Boulogne-Billancourt, a także w Château de Voisins w Louveciennes. Ta druga zamówiona została przez hrabiego Edmonda de Fels w większym formacie by zdobić ogrodową fontannę. Odznaczająca się stosunkowo klasycznym ujęciem kompozycja jest wyjątkowo wdzięcznym przykładem twórczości Landowskiego.
