Polswissart

Obrazy z cyklu "Ukłądów równowarościowych", wykonywane w tej samej technice, na początku monochromatyczne, od lat 80. stały się wielobarwne. Zasady, którymi rządził się ten cykl, oparte były na logice i naukowych podstawach. Pole jednego koloru lub kierunku splotu zajmuje dokładnie taką samą powierzchnię, co pole innego koloru lub kierunku splotu. Poprzez zachowanie takich proporcji Układy równowartościowe wzbudzają w odbiorcy poczucie ładu i spokoju a w przypadku prezentowanej pracy zestawienie kolorystyczne barw jasnej szarości i bieli wzmacnia poczucie harmonii. Ta orkiestracja barw u Sosnowskiego – jak to pięknie ujęła Bożena Kowalska – raz wynika ze ściszonego dialogu barw, kiedy indziej zaś z dźwięcznej gry kontrastów.

Kajetan Sosnowski (1913-1987). W poszukiwaniu prawdy, Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2013.

Kowalska B., Kajetan Sosnowski (1913-1987). W poszukiwaniu prawdy, wyd. Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2013.

Urodził się w Wilnie. Kształcił się w warszawskiej ASP u T. Pruszkowskiego. Po wojnie aktywnie współtworzył życie artystyczne, kreował łódzki ZPAP, był kierownikiem artystycznym „Kuźnicy”. Jeden ze współzałożycieli warszawskiej Grupy 55 – uczestniczył we wszystkich jej wystawach – i galerii Krzywe Koło, oraz Galerii EL w Elblągu, gdzie zainicjował Biennale Form Przestrzennych. Chętnie wystawiał w awangardowych galeriach, przyczynił się do utworzenia Galerii 72 w Chełmie Lubelskim. Uczestniczył m.in. w Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1955). Uprawiał malarstwo, rzadziej rysunek i rzeźbę. W czasie okupacji jego prace nawiązywały do postimpresjonizmu, następnie skierował poszukiwania w stronę form figuratywnych. Od lat 50tych zaczął posługiwać się kształtami abstrakcyjnymi, początkowo aluzyjnymi, później skupił się na materialnych cechach kompozycji (Obrazy białe). Fascynacja naturą światła stała się podstawą ascetycznych „obrazów pustych”, w których nieomal jednobarwna płaszczyzna, zamalowana farbą rozprowadzoną dłonią, zdawała się promieniować blaskiem. Dalsze poszukiwania w tym obszarze zaowocowały pracami z cyklów Poliptyki (1965), obrazami chemicznymi – Metalepseis (1972-1982). Pewnym wyjątkiem od tych rozważań były obrazy szyte, monochromatyczne kompozycje z pozszywanych kawałków płótna Katalipomena (1975), z których niektóre mają wręcz dodatkowy wydźwięk rękodzieła. W latach 80tych powstał też cykl obrazów czarnych z odniesieniem do martyrologii ojczyzny, oraz cykl obrazów z motywem krzyża – Interwencje (1981).