Polswissart

Obraz pochodzi z okresu dojrzałego, najpełniej wyrażającego talent i umiejętności warsztatowe autora. Scena ma przemyślaną i bezbłędną kompozycję. Jest to kompozycja otwarta, a jej dynamizm, poprzez skierowanie ruchu pędzących koni na skośnej linii biegnącej od prawego dolnego narożnika ku lewemu górnemu, został zneutralizowany, pozbawiony impetu w wyniku skierowania ruchu w głąb obrazu oraz zwrócenia się woźnicy ku widzowi. (…) Scena utrzymana jest w ciepłych, złamanych zieleniach brązach. Tylko umaszczenie koni, metaliczna biel przełamana szaro zabarwionymi brązami siwków oraz nasycony, mocny brąz środkowego zwierzęcia, stanowią silne akcenty kolorystyczne i jednocześnie podkreślają ich nerwowy rozszalały pęd.
- z ekspertyzy Elizy Ptaszyńskiej, 2011.

Tygodnik Ilustrowany, 1892, nr 136.
Daheim, 1892, s.73.
Biesiada Literacka, 1894
Ptaszyńska E., Obrazy w drewnie żłobione. Twórczość Alfreda Wierusza-Kowalskiego w drzeworytach, Suwałki, 2009, il.60, 1849-1915.
Ptaszyńska E., Alfred Wierusz-Kowalski 1849 – 1915, Warszawa, 2011.
Katalog aukcji Domu Aukcyjnego Desa Unicum, 17.03.2011.

Alfred Wierusz Kowalski był jednym z najbardziej znanych przedstawicieli szkoły monachijskiej w malarstwie polskim. Jest jednocześnie jednym z najbardziej rozpoznawalnych twórców na rynku antykwarycznym, cieszący się ciągle niesłabnącym zainteresowaniem kolekcjonerów. Urodził się w Suwałkach, studiował w Warszawie, Dreźnie, Pradze i Monachium, by w tym ostatnim na stałe osiąść w roku 1873. Największą inspiracją artysty była niewątpliwie nauka w prywatnej pracowni pod kierunkiem Józefa Brandta, czego echa powracają w całej niemalże twórczości Kowalskiego. Nie bez znaczenia była również przyjaźń z Władysławem Czachórskim i Janem Chełmińskim a do jego nieoficjalnych uczniów należeli m.in.: Olga Boznańska, Czesław Tański, Henryk Weyssenhoff , Michał Wywiórski i Karol Wierusz-Kowalski (stryjeczny bratanek). Pomimo zagranicznej sławy nie zapominał o Polsce wysyłając wiele swoich obrazów na krajowe wystawy. Był laureatem licznych wyróżnień, w 1890 roku otrzymał m.in. honorową profesurę Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Płótna autorstwa Wierusza Kowalskiego zdobiły kolekcję Prinzregenta Luitpolda oraz znajdywały się w zbiorach monachijskiej Nowej Pinakoteki jak również w Dreźnie, Berlinie i Warszawie. Znaczną część stanowiły również zbiory kolekcji prywatnych zarówno europejskich jak i amerykańskich. Niewątpliwie jednym z najważniejszych miejsc związanych z Wieruszem Kowalskim w Polsce są Suwałki. Już w 1956 roku powstało tam Muzeum, dzięki którego działalności propagatorskiej przywrócona została pamięć o wielkim malarzu. W pomoc Muzeum włączyli się spadkobiercy Wierusza Kowalskiego. Ten symboliczny powrót artysty do rodzinnego miasta ukoronowała monograficzna wystawa otwarta z okazji jubileuszu pierwszego 10-lecia Muzeum (1966). W 1974 roku została zainaugurowana stała galeria poświęcona Alfredowi Wieruszowi Kowalskiemu gromadząca – wśród licznych pamiątek po malarzu – liczną spuściznę artystyczną w postaci obrazów olejnych, rysunków i szkiców.