Polswissart

Kraków, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, wystawa indywidualna, 1950.

Sichulski posiada żywy zmysł kolorystyczny, ogromną łatwość kształtowania plastycznego, lotność fantazji, wyborne odczucie ruchu, pędu, wir, wreszcie, właściwy rasowemu karykaturzyście, dar dosadnego charakteryzowania ludzi i zwierząt.

– Karol Frycz (Frycz K., Sichulski w Zachęcie, „Świat”, 1926, nr 41, s. 4-5 )

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant folklorystycznego nurtu w sztuce Młodej Polski. Twórczość Sichulskiego została zdominowana przez tematykę huculską. Urodził się 17 stycznia 1879 roku we Lwowie. Był synem inżyniera kolejowego Antoniego Jeremiasza oraz Kamilli Langner. W latach 1899-1901 Sichulski studiował przez trzy semestry prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza oraz odbył służę wojskową w armii austriackiej. W 1901 roku wstąpił do krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył się malarstwa pod okiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i  Stanisława Wyspiańskiego. Kształcił się również w Rzymie, Paryżu i Monachium. Zadebiutował jako artysta w 1903 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1903-1905 współpracował z czasopismem satyrycznym Liberum Veto, gdzie pracował jako rysownik. Od 1905 roku należał do kabaretu Zielony Balonik oraz do Towarzystwa Artystów Sztuk Polskich – Sztuka.

W 1907 osiedlił się na stałe we Lwowie. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Utrwalił wówczas w swych szkicownikach wizerunki kolegów i wojskowych osobistości, które później prezentował na wystawach i opublikował w albumach. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, zaś w okresie 1930-1939 piastował stanowisko profesora w krakowskiej ASP. W maju 1938 roku Sichulski został odznaczony brązowym medalem krakowskiej ASP za długoletnią służbę, w listopadzie zaś srebrnym.

Artysta pozostał do końca życia pod ogromnym wrażeniem Huculszczyzny, począwszy od swego pierwszego pobytu w zimie 1905 roku (będąc tam wraz z Władysławem Jarockim oraz Fryderykiem Pautschem). W jego malarstwie przeważa żywa, dekoracyjna kolorystyka, która tak fascynowała go w góralskim folklorze Karpat Wschodnich.