18. Wlastimil Hofman - Dulce et decorum est pro patria mori, 1930

  • Poprzedni

    Poprzednia praca

    Jacek Malczewski
    - Ogrodniczka (Już łan zżęty),

  • Następny

    Następna praca

    Zygmunt Rozwadowski
    - Dorożka, 1925,

wszystkie obiekty

Wystawiany

Wałbrzych, Zamek Książ, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, Polonia. Symbol tradycji - znak nowoczesności w stulecie odrodzenia Polski. Duch - nadzieja - naród - zwycięstwo, 24.09. - 18.11.2018. Warszawa, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Rok 1920 - wystawa konkursowa, 14.06. - 27.08. 1930.

Reprodukowany

Polonia. Symbol tradycji - znak nowoczesności w stulecie odrodzenia Polski. Duch - nadzieja - naród - zwycięstwo [katalog wystawy], Wałbrzych 2018, s. 127. Wolniewicz - Mierzwińska E., Wlastimil Hofman - twórczość do roku 1939, [w:] Dzieła czy kicze, red. Wolska E., Jaroszewicz T.S., Warszawa 1981, ss. 388 - 528, repr. s. 440, poz. 35. "Tygodnik Ilustrowany", 5 lipca 1930, nr 27, s. 517. Przewodnik TZSP, Warszawa, 1930, s. nlb.

Biogram artysty

Wlastimil Hofman urodził się w rodzinie polsko-czeskiej. We wczesnym dzieciństwie Hofmanowie przenieśli się do Krakowa, gdzie w latach 1895-1899 młody Wlastimil studiował w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Bardzo dużo podróżował, m.in. do Wiednia, Paryża i rodzinnej Pragi. W latach 20. powrócił do Krakowa. Założył pracownię przy ul. Spadzistej, wiele malował i wystawiał. Po wybuchu II wojny uciekł do czeskiego Kwasilowa na Wołyniu, a następnie udał się w podróż do Moskwy i Stambuły by ostatecznie na kilka lat osiąść w Jerozolimie. W 1947 roku przeprowadził się do Szklarskiej Poręby, do drewnianego domku zwanego odtąd „Wlastimilówką”, gdzie pozostawał do swojej śmierci w 1970 roku.

Kunszt artystyczny Hofmana ceniony był nie tylko w kraju, ale i poza jego granicami. W roku 1907 roku jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka Wienner Secession Galerie, a w 1921 roku został drugim (po Oldze Boznańskiej) polskim członkiem Societe Nationale de Beaux Arts w Paryżu. Jest uznawany za kontynuatora wyznaczonej przez Malczewskiego linii malarstwa symbolicznego, zarówno w zakresie podejmowanych motywów ikonograficznych, jak i stosowanej stylistyki oraz kompozycyjnych rozwiązań. Znamienny dla symbolistycznego nurtu pierwiastek baśniowy i mistyczny łączy się w malarstwie Hofmana z młodopolską fascynacją życiem wsi i społeczności chłopskiej. W twórczości artysty dominują przedstawienia lirycznych Madonn, młodych chłopek i dzieci, włóczęgów, uskrzydlonych aniołów i grających na fujarkach faunów. Silny pierwiastek religijny i baśniowy sprawiają, że świat realny miesza się ze światem fantastycznym. 

Zgodnie z nurtem symbolicznym Hofman często podejmował również motyw starości i młodości oraz temat życia jako wędrówki, którą rozpoczynamy w momencie narodzin. Do jednych z najbardziej ulubionych bohaterów malarstwa Hofmana należały dzieci, które w warstwie symbolicznej i alegorycznej często przedstawiał pod postacią aniołów, odwołując się w ten sposób do cnót niewinności i czystości. Obecność dzieci na płótnach artysty interpretowana jest również jako nawiązanie do szczęśliwości lat dziecinnych. Niewątpliwie jednak przedstawienia te nacechowane są silnym pierwiastkiem symbolicznym i nie brak w nich melancholii i zadumy. Tadeusz Dobrowolski, pisząc o korzeniach sztuki Hofmana wyraźnie wskazuje na tradycję i atmosferę, jaka panowała w Polsce końca XIX i początku XX wieku. Rozpoczynający wówczas karierę Hofman kształtował się pod wpływem burzliwych czasów. Jak podkreśla Dobrowolski Hofman należał do pomatejkowskiego pokolenia artystów, którzy negowali historyzm w malarstwie i szukali dla siebie nowych ścieżek rozwoju twórczego. Hofman odnalazł się w symbolizmie, w tej swoistej odmianie antropocentryzmu początku XX wieku, który na piedestał wyniósł duszę człowieka. Zatem, podobnie jak w sztuce Wojtkiewicza, Malczewskiego, czy innych przedstawicieli symbolizmu polskiego, w twórczości Hofmana ogromną rolę odgrywały tematy obrazu, niosące z sobą konkretne, często głębokie treści. Jednak warstwa symboliczna nigdy nie przesłoniła całkowicie fascynacji Hofmana rzeczywistością. Jak pisze Dobrowolski nośnikami symbolicznych treści „byli jednak zwykli ludzie, idealizowani chyba wyjątkowo”„(…) symbolizm Hofmana jest bardzo ziemski, chciało by się rzec chtoniczny, odarty z brutalności, liryczny”. Malarstwo Hofmana pozostaje twórczością ciągle zaskakującą przez mnogość interpretacji, a niesione przez nią treści alegoryczne i symboliczne rodzą potrzebę pogłębiania studiów nad spuścizną artysty.

Nr katalogowy: 18

Wlastimil Hofman (1881 - 1970)
Dulce et decorum est pro patria mori, 1930


olej, płótno / 201,3 x 150 cm
sygn. p.d.: Wlastimil Hofman / 1930


Estymacja:
150 000 - 250 000 zł ●
35 047 - 58 412 EUR
39 268 - 65 446 USD

Cena sprzedaży:
180 000 zł*
42 057 EUR
47 121 USD

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 28 maja 2019

28 maja 2019, godz. 19.00

Wystawa:
8 - 28 maja 2019
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa

Kontakt w sprawie obiektów:

online@polswissart.pl

Licytuj online

ZLECENIE LICYTACJI

Zapytaj o obiekt   

Newsletter

Zapisując się na newsletter Domu Aukcyjnego Polswiss Art otrzymujesz: