Polswissart

„Żaden inny współczesny artysta nie sprzeciwia się tak stanowczo idei konformizmu i ograniczenia.” - New York Times (29.11.1992)

„Teraz – po wystawach od Krakowa po Canberrę, od Kyoto do Calgary i Chicago, gdzie w 1982 wreszcie pokazano amerykańskiej publiczności retrospektywę jej twórczości – Abakanowicz zaświeciła tu niczym supernova” - The Washington Post (01.11.1986)

(…) Czym jest sztuka?
Pragnęłam wam powiedzieć, że sztuka należy do najmniej szkodliwych działalności człowieka. Pamiętam jednak, że była ona często wykorzystywana w celach propagandowych przez reżimy totalitarne. Chciałam powiedzieć wam o niezwykłej wrażliwości artysty, jednakże przypomniałam sobie, że Hitler był malarzem, a Stalin pisał sonety.
Sztuka pozostanie najbardziej zdumiewającą działalnością człowieka, zrodzoną z bezustannych zmagań rozumu z szaleństwem, marzenia z rzeczywistości... - Magdalena Abakanowicz

Polska rzeźbiarka, wykładowca Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, profesor Uniwersytetu w Kalifornii i Los Angeles. W 1954 roku ukończyła warszawską ASP a następnie PWSSP w Sopocie. Od wielu lat Abakanowicz należy do grona twórców, którymi opiekuje się słynna Marlborough Gallery. W latach 60. stworzyła cykl abakanów – wielkoformatowych prac wykonanych w technice tkackiej. Abakany przyniosły artystce międzynarodowe uznanie już w 1962 roku w trakcie Międzynarodowego Biennale Tkaniny w Lozannie. W ślad za tym wyróżnieniem przyszedł złoty model na Biennale w Sao Paolo (1965) co ostatecznie ugruntowało pozycję Abakanowicz na arenie międzynarodowej. W latach 70. tworzyła cykle "Alteracje" i "Embriologia" - składały się na nie prace oscylujące pomiędzy tradycyjną rzeźbą a tradycyjną tkaniną, wykonane z lin konopnych i płótna z juty nasyconych i utwardzonych żywicą syntetyczną. W latach 80. artystka sięgnęła do tradycyjnych materiałów rzeźbiarskich, takich jak brąz, kamień i drewno. Człowiek zawsze pozostawał w centrum zainteresowania Abakanowicz jako jednostka elementarna mimo że wiele z jej prac to często przedstawienia zbiorowe. W ten sposób rzeźbiarka chce zwrócić uwagę na kondycję jednostki ludzkiej i jej pozycję we współczesnym świecie – zagubienie w nadmiarze, anonimowość w tłumie.

Prace Magdaleny Abakanowicz można było oglądać dotychczas na licznych polskich i światowych wystawach, m.in. w Pasadenie, Zurichu, Lozannie, Mannheim, Londynie, Melbourne, Nowym Jorku i w wielu innych miastach. Jest artystką rozpoznawalną i cieszącą się niesłabnącym zainteresowaniem na Zachodzie. Jej rzeźby znajdują się w najważniejszych europejskich i amerykańskich instytucjach muzealnych i kolekcjach prywatnych oraz pokazywane są w przestrzeni publicznej takich miast jak Wenecja czy Nowy Jork.